Przewodnik turystyczny

Laos, państwo w Azji Południowo-Wschodniej, na Półwyspie Indochińskim. Stolica Wientian (180 tys. mieszkańców), główna rzeka Mekong. Na północy Laos graniczy z Birmą i Chinami, na wschodzie z Wietnamem, na południu z Kambodżą, a na zachodzie z Tajlandią. Kraj ten tak jak inne państwa tego regionu są zdominowane przez religię i kulturę buddyjską, i charakterystycznym dla Azji Południowo-Wschodniej klimatem monsunowym. Ten górzysty kraj należy do najuboższych państwa świata, gdzie podstawą gospodarki jest rolnictwo.

Świat roślinny jest bardzo bogaty. Lasy zajmują 54% powierzchni kraju i występują w nich liczne gatunki roślin charakterystycznych dla lasów podzwrotnikowych. Rosną tam drzewa tekowe, sandałowe i różane, a poza nimi rosną także hebanowce oraz dziko rosnące drzewa chlebowe i bananowce. W wyższych piętrach gór rosną lasy dębowe z drzewem laurowym. Na terenach wyżynny można spotkać płaty roślinności sawannowej. Fauna Laosu jest bogata, reprezentowana jest przez gatunki typowe dla Regionu Indochińskiego. Duże ssaki zostało mocno przetrzebione, ale wciąż można spotkać w tym kraju słonia indyjskiego, tapira malajskiego i nosorożca sumatrzańskiego. Pospolite w Laosie są bawoły, głównie banteng, oraz jeleniowate jak sambar indyjski i barasinga. W Laosie występuje antylopa garna, a z drapieżników tygrys i lampart. Licznymi gatunkami w Laosie są małpy wąskonose takie jak makak i langur, do rzadkości należą gibony. Interesującymi mieszkańcami lasu są nietoperze owocożerne i lotokoty. Bogaty jest świat ptaków, głównie bażantowate, a także ptaki brodzące. Liczne są też gady, gdzie największymi wężami kraju są pytony. Z racji wilgotnego klimatu i dużego udziału lasów, licznie występuje szeroka gama owadów w tym wielu gatunków jadowitych pająków. Obszary chronione zajmują 11,7% powierzchni kraju, głównym cele tychże terenów jest ograniczenie masowych wyrębów laotańskiego lasu.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Nie odbiegają od powszechnie przyjętych stan­dardów. Podróżni są obowiązani do deklarowania przy wjeździe oraz wyjeździe kwot pieniężnych większych niż 2000 USD. W Laosie nie ma podatku VAT. Wywóz dzieł sztuki (zwłaszcza starych figurek Buddy) jest zabroniony.

MELDUNEK. Nie ma obowiązku meldunkowego. W domach goś­cin­nych i hotelach goście są rejestrowani na podstawie paszportu.

UBEZPIECZENIE. Polisy polskich towarzystw ubezpieczenio­wych nie są uznawane. Przed wyjazdem należy sprawdzić, który z międzynarodowych ubezpieczycieli posiada umowę z miejscowym monopolistą Assurances Generales du Laos (AGL). Koszt ubezpieczenia w miejscowym AGL (mini­mum 8 dni) wynosi 12, 23 lub 41 USD – w zależności od rodzaju pakietu.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Nie ma obowiązku okazania na granicy świadectw szczepień. Występuje jednak zagrożenie malarią, cholerą, dengą, amebozą, zapaleniem wątroby typu A, japońską odmianą zapalenia mózgu typu B, dyzenterią, gruźlicą, grzybicami i innymi chorobami skórnymi. Należy zapoznać się z aktualnymi komunikatami wydawanymi przez WHO na temat sytuacji zdrowotnej w regionie – warto przy okazji zwracać uwagę m.in. na występowanie ptasiej grypy. Zalecane są szczepienia przeciw grypie, wściekliźnie i zapaleniu wątroby. Należy pić tylko przegotowaną wodę oraz unikać spożywania popularnych potraw z surowych warzyw, suszonych ryb itp. Występuje zagrożenie zatruciami pokarmowymi oraz wirusem HIV. Stan higieny oraz poziom opieki zdrowotnej jest niski. Zyskanie porady lekarskiej lub szybkiej pomocy medycznej poza dużymi miastami jest praktycznie niemożliwe. W stolicy można uzyskać doraźną pomoc lekarską za minimalną opłatą 10–20 USD. Podstawowe leki są dostępne tylko w większych miejscowościach.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW:
•   UWAGA: Polskie prawo jazdy nie jest dokumentem uznawanym przez władze Laosu jako dokument uprawniający do poruszania się samochodem, skuterem, czy jakimkolwiek innym pojazdem mechanicznym. Niedochowanie ww. warunku, w razie wypadku / kolizji drogowej, skutkuje utratą wszelkich uprawnień wynikających z wykupionego ubezpieczenia zdrowotnego i koniecznością samodzielnego pokrycia najczęściej bardzo wysokich kosztów leczenia. Należy przy tym pamiętać, iż wypadki (często śmiertelne!) z udziałem obcokrajowców są stosunkowo częste. Niestety w sytuacjach konfliktowych związanych z wypadkiem / kolizją drogową z udziałem obcokrajowca, asysta miejscowej policji może okazać się nieskuteczna nie tylko z uwagi na barierę językową.  
•   Dokumentem uprawniającym do poruszania się pojazdem mechanicznym, w tym również skuterem (tut. „motor-bike”), jest międzynarodowe prawo jazdy lub też prawo jazdy wydane przez władze miejscowe. Pojazd musi być ubezpieczony od odpowie­dzialności cywilnej. Stan dróg, poza drogami głównymi, jest stosunkowo zły. W razie awarii pojazdu bardzo trudno o pomoc. Miejscowi kierowcy często nie przestrzegają przepisów drogowych. Wzrasta liczba wypadków drogowych, zwłaszcza nocą, a ich przyczyną jest nierzadko jazda po spożyciu alkoholu. Konsekwencje finansowe dla cudzoziemca w razie uczestni­cze­nia w wypadku drogowym mogą być wysokie, nawet jeśli to nie on był sprawcą. Ubezpieczenie tylko w niewielkim procencie rekompensuje poniesione straty.
•   Odradza się wypożyczanie skuterów w lokalnych biurach podróży, biurach wynajmu skuterów, etc. Ww. usługa wymaga bowiem podpisania umowy najczęściej w języku lokalnym, niezrozumiałym dla podpisującego, jak również zdeponowania paszportu. Niejednokrotnie wypożyczający sprzęt stają się ofiarami kradzieży, które nierzadko dokonywane są w porozumieniu z właścicielem wypożyczalni. W rezultacie, turyści zmuszeni są dokonywać znacznych rekompensat finansowych na rzecz wypożyczalni, m. in. w celu odzyskania wcześniej zdeponowanego paszportu.        

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń. Bardzo wygodne są lotnicze połączenia krajowe, jednak ceny przelotów są dość wysokie (na ogół ponad 100 USD). Dużo tańszy jest transport autobusami. Informacje o cenach i rozkładzie lotów oraz międzymiastowych połączeń autobusowych podaje prasa codzienna. Podróżowanie lądem w porze deszczowej może być utrudnione z powodu przerwanych mostów, czy rozmytych dróg. W większych miejsco­wościach na terenie całego kraju są wypożyczalnie rowerów (do ok. 5 USD za dzień) oraz motocykli, a także samochodów. Podsta­wowym środkiem transportu w większych miejscowościach są riksze motocyklowe (tuk-tuk). Cenę przejazdu należy z góry wyne­gocjować z kierowcą.

BEZPIECZEŃSTWO. Przed podróżą do Laosu wskazane jest uzyskanie w biurze turystycznym informacji na temat aktualnej sytuacji w tym kraju. Laos jest na ogół bezpieczny dla turystów, choć rośnie zagrożenie przestępczością pospolitą (kradzieże, wła­ma­nia). Zaleca się korzystanie ze środków transportu przezna­czonych dla turystów. Nie należy podróżować samotnie lub nocą. Dokumenty podróżne winny być dobrze zabezpieczone (zwłaszcza bilet, paszport). Warto wykonać ich fotokopie, co może okazać się przy­datne w razie utraty oryginałów.

Uwaga: w Laosie w wielu miejscach zalegają niewybuchy. Należy trzymać się utartych szlaków, nie zbaczać z nich, zwłaszcza w prowincji Xieng Khouang, gdzie jedną z atrakcji turystycznych jest Dolina Dzbanów.

RELIGIA, OBYCZAJE. Większość ludności Laosu jest wyznania buddyjskiego. Można swobodnie odwiedzać liczne świątynie bud­dyjskie (wat). Wchodząc na teren świątyni, należy dosto­sować się do miejscowych zwyczajów, co dotyczy zwłaszcza ubioru (zakryte nogi i ramiona).

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Połączenia telefoniczne z zagranicą są drogie, opłaty często się zmieniają. Bardzo popularna jest telefonia komór­kowa. Na miejscu można bez trudu wykupić kartę SIM.
•   Prasa miejscowa w języku angielskim („Vientiane Times”, „KPL News”) i francuskim (tygodnik „Le Renovateur”) podaje przydatne informacje o atrak­cjach turystycznych Laosu, cenach lokalnej komunikacji.
•   Informacja turystyczna jest łatwo dostępna. W stolicy i na prowincji działa wiele biur podróży i agencji turystycznych. Warto korzystać także z informacji udzielanych przez Lao National Tourism Administration