Przewodnik turystyczny

Liberia, państwo położone w Afryce Zachodniej. Sąsiaduje z Gwineą, Wybrzeżem Kości Słoniowej oraz Sierra Leone. Sytuacja gospodarcza i polityczna tego kraju jest nadal niestabilna, co jest skutkiem przewrotów wojskowych i wojny domowej (zakończonej w 1996). Połowa powierzchni pokryta jest lasem tropikalnym. Ukształtowanie terenu zmienia się wraz z oddaleniem od wybrzeża – początkowa równina przechodzi stopniowo w pofałdowany płaskowyż, a następnie w niewysokie góry w północno-wschodniej części kraju. Została założona przez wyzwolonych niewolników, pochodzących ze Stanów Zjednoczonych (osadnictwo od 1822 roku).

Większość Liberii porastają wilgotne lasy tropikalne, jednak obecnie są one zdegradowane przez rabunkową gospodarkę człowieka. Wilgotny las równikowy w pierwotnej postaci zachował się głównie na pograniczu nizin i płaskowyżów. W skład lasów deszczowych Liberii wchodzą m.in. palisandry, mahoniowce, palmy, liany i epifity, czyli po prostu porośla. Dalej w głąb lądu las przechodzi w wilgotną sawannę drzewiastą. Tereny te początkowo są zdominowane przez skupiska leśne i gęste sawanny z wysokimi trawami, a dalej na północy występują sawanny drzewiaste bez skupisk leśnych. Na wybrzeżach występuje sawanna nadbrzeżna, laguny zaś porastają lasy namorzynowe. Niektóre odcinki wybrzeża są zabagnione. Główną przyczyną degradacji lasów jest wycinka drzew, m.in. mahoniowców. W Liberii wykorzystuje się także kauczukowce do produkcji kauczuku oraz drzewa bawełny. Do cenionych drzew owocowych zaliczają się gatunki, wydające takie owoce jak awokado, mango czy ananasy, przy czym te ostatnie są w głównej mierze drzewami dziko rosnącymi. Działania na rzecz ochrony przyrody podjęto w 1953 roku, wydając ustawę o ochronie lasów. Na środkowej części płaskowyżów utworzono dwa parki narodowe: Safo i Mano-Lofa, które obejmują 1300 km2 czyli zaledwie 1,2% powierzchni kraju. Pomimo niskiej gęstości zaludnienia i dużych kompleksów leśnych, świat zwierząt uległ stopniowemu zubożeniu. W kraju występuje wiele gatunków płazów i gadów. Stwierdzono obecność około 400 gatunków ptaków, takich jak dzikie perliczki i czaple złotawe. Z ssaków zachowało się jeszcze około 130 gatunków. W lasach występuje kilka gatunków małp. Wszędzie można spotkać kopce termitów, a w niektórych rejonach kraju muchę tse-tse. W lasach występują różne gatunki mrówek. Dawniej fauna w Liberii była o wiele bardziej bogata niż obecnie. Do powszechnych gatunków zwierząt należały słonie i bawoły.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

UBEZPIECZENIE. Zagraniczne ubezpieczenia nie są hono­rowane.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Obowiązkowe jest szcze­pienie przeciw żółtej febrze, potwierdzone wpisem do między­narodowej książeczki zdrowia (podróżujący może być na lotnisku poproszony o jej okazanie), zalecane są szczepienia przeciw cholerze oraz żółtaczce typu A i B. Przez cały rok istnieje zagro­żenie malarią; duże jest też zagrożenie tzw. chorobami brudnych rąk. Należy przestrzegać ogólnych zasad higie­ny tropikalnej: unikać picia surowej wody i jedzenia owo­ców ze skórką, często myć ręce itp. Nie zaleca się kąpieli w stałych zbiornikach wod­nych z powodu znacznego ryzyka zachorowania na bilharcjozę. Uwaga: Infrastruktura medyczna w zasadzie nie istnieje.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Po Liberii można podróżować tylko samochodem terenowym z napędem na cztery koła. Odra­dza się wyprawy do regionów północnych, gdzie do niedawna trwały działania wojenne. Czynne są połączenia autobusowe, lecz najwygodniejsze i najbardziej powszechne są taksówki. Po wieloletniej wojnie domowej trwa odbudowa infrastruktury kraju.

BEZPIECZEŃSTWO. Przyjazdy turystyczne są odradzane, a pod­róż po kraju podejmuje się zawsze na własne ryzyko. Jeśli podróż jest konieczna, przed przyjazdem należy bezwzględnie zapoznać się z aktualną sytuacją. Zaleca się przebywanie głównie w stolicy. Zagrożenie przestępczością wszelkiego rodzaju jest bardzo duże, często zdarzają się rabunki. Sytuacja gospodarcza kraju jest zła. Policja nie ma możliwości udzielenia pomocy w razie kradzieży. W Liberii nie ma polskiej placówki dyplomatycznej, a znaczne oddalenie urzędu obejmującego Liberię swym zasięgiem kompe­tencyjnym (Ambasada RP w Abudży) praktycznie uniemożliwia jakąkolwiek pomoc polskim obywatelom poszkodowanym na terenie tego kraju. Problemem może być również pomoc służb konsularnych w przypadku utraty dokumentów czy pieniędzy, gdyż w Monrowii jest tylko kilka przedstawicielstw zagra­nicz­nych, a ich personel jest ograniczony do minimum.