Przewodnik turystyczny

Mali, śródlądowe państwo położone w Afryce Zachodniej, siódme co do wielkości w Afryce, graniczy z Algierią na północy, Nigrem na wschodzie, Burkiną Faso oraz Wybrzeżem Kości Słoniowej na południu, Gwineą na południowym zachodzie oraz z Senegalem i Mauretanią na zachodzie. Mali składa się z ośmiu regionów i jego granice na północy sięgają południowej Sahary, podczas, gdy południowa część kraju, zamieszkana przez większość społeczeństwa, graniczy z rzekami Niger oraz Senegal. W strukturze gospodarczej kraju przeważa rolnictwo oraz rybołówstwo. Niektóre z bogactw naturalnych Mali to złoto, uran czy sól. Uważa się, że Mali jest jednym z najbiedniejszych państw świata. Tak jak wiele krajów Afryki, Mali było dawniej kolonią - obszar państwa wchodził w skład Francuskiej Afryki Zachodniej. Kraj uzyskał niepodległość w 1960 roku. Nazwa kraju pochodzi od przedkolonialnego Imperium Mali, które powstało w XIII wieku; w czasie największego rozkwitu, sięgało aż po Atlantyk.

Świat zwierząt Mali jest bardzo wyniszczony. Rzadko spotyka się wielkie ssaki, takie jak słonie, żyrafy i bawoły. Także wielkie koty należą do rzadkości. W kraju występuje tylko 146 gatunków ssaków, spośród których dwa są zagrożone wyginięciem. Na południu kraju, gdzie szata roślinna jest gęsta, żyje kilka gatunków małp jak szympansy, lemury i małpiatki. Na terenach pustynnych można spotkać fenka, a z niebezpiecznych gatunków zwierząt występują węże i skorpiony. W wodach Nigru żyje około 130 gatunków ryb. Świat ptaków jest bardziej bogaty, min występują strusie, a nad wodami Nigru i Senagalu bytują pelikany i kormorany etiopskie. Ponadto występują czaple purpurowe, a także bociany, które spędzają w tym kraju zimę. Ochrona przyrody w kraju jest niedostateczna. Istnieje niewielka liczba parków narodowych i rezerwatów. Na południowym zachodzie utworzono park narodowy nad rzeką Baule, a na południe od niego rezerwat Fina.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Takie same jak w krajach europejskich. Miejscowa waluta, czyli frank XOF, obowiązuje w 8 krajach UEMOA – Zachodnioafrykańskiej Wspólnoty Gospodarczo-Walutowej (Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea Bissau, Mali, Niger, Senegal i Togo) i jej wywóz poza te kraje jest oficjalnie zakazany. W praktyce zakaz dotyczy większych sum, równowartości kilkuset USD. Nie ma możliwości zwrotu podatku VAT.

MELDUNEK. Posiadacze wiz są zwolnieni z obowiązku meldowania się na policji.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze, potwierdzone wpisem do międzynarodowej książeczki zdrowia. Zaleca się szczepienia przeciw zapaleniu opon mózgowych, żółtaczce typu A i B, cholerze, szczepienie Di-Per-Te. W Mali praktycznie przez cały rok zdarzają się przypadki zachorowań na cholerę. Ogniska chorobowe znajdują się na południu kraju (region Sikasso) i na północy (w regionach Ségou, Mopti i Timbuktu). Przed podróżą należy zapoznać się z aktualną sytuacją epidemiologiczną. Ryzyko zachorowania na bilharcjozę jest bardzo duże, z tego powodu odradza się kąpiele w zbiornikach wodnych oraz w rzekach (wiele przypadków zachorowań odnotowano w rejonie zbiorników Banani w kraju Dogonów oraz Sibi niedaleko Bamako – oba miejsca usytuowane są na uczęszczanych szlakach turystycznych). Występuje też zagrożenie malarią. Należy przestrzegać zasad higieny tropikalnej, nie pić surowej wody, nie jeść owoców ze skórką. Poziom opieki medycznej w prywatnych gabinetach i klinikach w największych miastach jest zadowalający. Gorący i suchy klimat, jaki panuje w Mali od września do lutego, jest szczególnie niebezpieczny dla osób z zaburzeniami układu krążenia.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Kierowcy obowiązani są do posiadania międzynarodowego prawa jazdy i międzynarodowego ubezpieczenia samochodu.

BEZPIECZEŃSTWO. W związku ze znacznym pogorszeniem się sytuacji bezpieczeństwa w północnych regionach kraju, zwłaszcza w prowincjach GAO, TIMBUKTU i KIDAL, stanowczo odradza się podróżowanie w te rejony. W tej części Mali istnieje duże ryzyko porwań obcokrajowców. Planującym podróż zaleca się korzystanie z usług agencji turystycznych i przemieszczanie się w większych grupach lub podróżowanie samolotami (Bamako ma połączenia miastami na północy kraju: Timbuktu, Menaka, Kidal). Bamako uznawane jest miasto dość bezpieczne. Unikać należy samotnych wędrówek po mieści, szczególnie po zapadnięciu zmroku. Z powodu częstych kradzieży dokumentów zalecane jest przechowywanie ich w bezpiecznym miejscu i noszenie przy sobie kserokopii paszportu.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Niewiele dróg ma nawierzchnię asfaltową. Należy zachować dużą ostrożność podczas jazdy samochodem i unikać podróży po zmroku – stan dróg jest fatalny, ruch drogowy chaotyczny, istnieje duże ryzyko kolizji z nie oświetlonymi pojazdami, pieszymi oraz zwierzętami hodowlanymi.

RELIGIA, OBYCZAJE. Należy pamiętać o obowiązujących tu muzułmańskich normach religijnych i obyczajowych (np. odpowiednie zachowanie i ubiór w miejscach publicznych) oraz przestrzeganiu podstawowych zasad (wchodzenie do meczetów bez obuwia, kobiety w nakryciu głowy i w strojach z zakrytym dekoltem, najlepiej sięgających do kostek, i w stonowanych, ciemnych kolorach). Nie należy zwiedzać meczetów w piątki, szczególnie podczas modłów. W okresie ramadanu w ciągu całego dnia (od wschodu do zachodu słońca) niewskazane jest spożywanie jedzenia i napojów w miejscach publicznych, palenie tytoniu czy hałaśliwe zachowanie.

PRZYDATNE INFORMACJE. Istnieje połączenie kolejowe z Dakarem. Jednakże decydując się na podróż tym środkiem lokomocji, pamiętać należy, że tabor jest dość zniszczony, a komfort podróży niski.