Przewodnik turystyczny

Armenia, (Հայաստան - Hajastạn, Հայաստանի Հանրապետություն - Hajastani Hanrapetutjun) – państwo w Azji na Kaukazie Południowym. Armenia graniczy od północy z Gruzją, od południa z Iranem i z azerską eksklawą Nachiczewan, od wschodu z Azerbejdżanem, od zachodu z Turcją. Niepodległość uzyskała w 1991 r. w związku z rozpadem ZSRR. Od 1991 roku Armenia należy do Wspólnoty Niepodległych Państw.

Armenia jest krajem wyżynno-górzystym i leży w północno-wschodniej części Wyżyny Armeńskiej. Obszary powyżej 2 000 m n.p.m. stanowią prawie połowę powierzchni kraju. Najwyższym szczytem kraju jest obecnie wygasły wulkan Aragac o wysokości 4 090 m n.p.m. W Armenii nie ma nizin, obszary poniżej 1 000 m n.p.m. zajmują jedynie 10% powierzchni kraju. Najniżej położonym miejscem w kraju jest śródgórska Kotlina Araracka leżąca w południowo-zachodniej Armenii. Jedną trzecią powierzchni kraju zajmują płaskowyże wulkaniczne, które leżą na wysokości od 1 000 do 1 300 m n.p.m. Zajmują one środkową część kraju. Góry stanowiące sporą część kraju to tzw. Mały Kaukaz, ich średnia wysokość wynosi około 2 500 m n.p.m.

Kuchnia ormiańska

Kuchnia ormiańska wpisuje się w tradycję kuchni starożytnej Azji. Istnieje od ponad trzech tysięcy lat. Pomimo różnych klęsk i nieszczęść, do dziś wraz z kulturą i religią zachowały się tradycje kuchni narodowej Ormian. Jest ona bardzo różnorodna i aromatyczna. Nazwy niektórych potraw wywodzą się z połączenia nazwy samej potrawy i naczynia w którym ją przyrządzano. Ten schemat nazewnictwa zachował się do dziś. Przygotowanie potraw wymaga dużo wysiłku i jest czasochłonne. Inną cechą kuchni ormiańskiej jest ogromna waga przywiązywana do kolejności przygotowania, która najbardziej objawia się w wyrobach cukierniczych (np. wielowarstwowa PACHLAWA lub GATHA), tzn. całą pracę dzieli się na kilka części, w których przygotowuje się mniejsze składniki, a dopiero później łączy się je w jedną całość. W bardzo szczególny sposób przyrządza się również potrawy mleczne (np. SPAS, KATHNOW) oraz zupy z dodatkiem mięsa mielonego. Sekret tkwi w kolejności przyprawiania potraw. W kuchni ormiańskiej bardzo ważną rolę odgrywają szaszłyki, chleb ormiański (Lawasz), a także warzywa i owoce, bowiem wykorzystuje się je do wyrobów konserwowanych lub suszy.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

MELDUNEK. W okresie ważności wizy nie obowiązuje meldunek. Jest on natomiast podstawą do przedłużenia  pobytu. Koszt przedłużenia wizy (maksymalnie o 60 dni) wynosi 500 dramów za każdy dzień. W sytuacji przekroczenia legalnego czasu pobytu, oprócz otrzymania kary pieniężnej w wysokości od 50 do 100 tysięcy dramów, możliwa jest deportacja oraz zakaz wjazdu do Armenii na czas określony (minimum 1 rok).

UBEZPIECZENIE. Zalecane jest wykupienie ubezpieczenia w miejscowej firmie lub w zagranicznym przedstawicielstwie.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Nie są wymagane okresowe szczepienia. Publiczna służba zdrowia jest na bardzo niskim poziomie. Opieka medyczna dla turystów jest odpłatna. Wizyta u lekarza kosztuje od 5 do 15 tysięcy dramów, w zależności od zakresu udzielonych usług medycznych. W aptekach nie obowiązują recepty (nawet na antybiotyki), nie ma zniżek na leki.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Kierowcy powinni posiadać międzynarodowe prawo jazdy. W Armenii zdecydowana większość kierowców nie przestrzega przepisów ruchu drogowego, w tym zasady pierwszeństwa pieszych na przejściu. Należy być przygotowanym na częste kontrole policyjne i niejednokrotnie nieuzasadnione i wątpliwe opłaty. Przy wjeździe samochodem wymagane jest ubezpieczenie OC oraz zielona karta. W razie wypadku należy pozostawić pojazd na miejscu zdarzenia do czasu przyjazdu policji.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Zaleca się podróżować do Armenii samolotami. Podróżujący samochodem mają możliwość przekroczenia granicy Armenii, wjeżdżając z terytorium Iranu lub Gruzji. Po Armenii można poruszać się bez ograniczeń. Sieć połączeń kolejowych między miastami jest słabo rozwinięta, jednak niedogodności te rekompensują liczni przewoźnicy prywatni wykorzystujący sieć drogową, oferujący tanie połączenia międzymiastowe mikrobusami. Główne drogi utrzymane są w stosunkowo dob­rym stanie, jednak podróżując po drogach lokalnych, należy liczyć się z ich złym stanem technicznym oraz brakiem oznakowania. W nocy należy uważać na nieoświetlone pojazdy oraz na poruszające się po drogach zwierzęta hodowlane. Pomimo istnienia możliwości wjazdu z Armenii na terytorium tzw. Republiki Górskiego Karabachu, MSZ RP stanowczo odradza taką podróż. Obszar ten objęty jest nieuregulowanym konfliktem między Armenią a Azerbejdżanem, zaś konsul RP w Erywaniu ma bardzo ograniczone możliwości sprawowania opieki nad przebywającymi tam obywatelami polskimi. Wiza tzw. Republiki Górskiego Karabachu w paszporcie może uniemożliwić późniejszy wjazd turysty do Azerbejdżanu. Rzeczpospolita Polska, podobnie jak inne państwa, nie uznaje podmiotowości międzynarodowej tzw. Republiki Górskiego Karabachu.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   W miastach najbardziej powszechnym środkiem komunikacji są kursujące po wyznaczonych trasach mikrobusy (marszrutki) – cena przejazdu w granicach miasta wynosi 100 AMD, w godzinach nocnych cena wzrasta do 200 dramów. W Erewaniu działa też jedna linia metra (8 stacji)
•   Upominki i pamiątki z Armenii można nabyć na sobotnio-niedzielnym targu, nazywanym Wernisaż, znajdującym się nieopodal Ambasady RP, w samym centrum Erewania.