Przewodnik turystyczny

Niger, państwo położone w Afryce Zachodniej na Saharze. Graniczy na południu z Nigerią i Beninem, na północy z Algerią i Libią, od zachodu z Burkina Faso i Mali, a od wschodu z Czadem. Jego terytorium jest podzielone pomiędzy Saharę, a obszary suchych sawann. Państwo leży na trasie dróg transsaharyjskich, stanowi pomost wiodący ku Czarnej Afryce. Niger w okresie kolonialnym należał do Francji, niepodległość uzyskał w 1960 roku. Nazwa państwa pochodzi od rzeki Niger, mimo że płynie ona jedynie na krótkim odcinku na południu kraju.

Roślinność jest uboga, w przeważającej części kraju pustynna. Rejony leżące przy granicy z Libią i Algierią są pozbawione roślinności. Obszary leżące na północy kraju, a także w kilku miejscach jego środkowej części są pokryte pustyniami, na które składają się wydmy, skały i żwiry. Dalej na południe roślinność jest nieco bogatsza. Pojawia się sawanna sahelska. Obszary takiej sawanny przypominają typowy step - czyli rejon gdzie występuje roślinność trawiasta, a drzew prawie nie ma. Dalej na południe sawanna ta przechodzi w nieco bogatszą sawannę sudańską. Jest tam więcej traw, i drzew, głównie akacje i baobaby, a także palmy dum. Na południowych krańcach, zwłaszcza w rejonie przy granicy z Beninem, sawanna jest bardziej wilgotna. Występują tam drzewa masłowe i nere (Parkia biglobosa). Te obszary w porze suchej także obumierają, przypominając sawannę sudańską. Pomimo małej liczby ludności i faktu, że wiele obszarów jest niezamieszkanych, to jednak świat zwierzęcy jest bardzo ubogi. Wiele gatunków zwierząt zostało przetrzebionych przez kłusowników, ale także przez samą naturę. Częste susze są przyczyną wymierania niektórych gatunków zwierząt. Na pustyniach żyją głównie drobne zwierzęta i owady. Skoczki pustynne, fenki i skorpiony, to główni przedstawiciele obszarów pustynnych. Na sawannach można spotkać antylopy, słonie i bawoły, jednak tylko na terenach chronionych, które łącznie zajmują 7,5% powierzchni kraju.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Restrykcje celne nie odbiegają od powszech­nie przyjętych standardów.

PRZEPISY PRAWNE. Konsekwencje naruszenia prawa są w Nigrze bardzo dotkliwe. Obowiązujące uregulowania prawne wprowadzają bardzo surowe kary, przy czym z uwagi na inercję systemu wymiaru sprawiedliwości już samo podejrzenie o popełnienie przestępstwa może prowadzić do bardzo przykrych sytuacji. Po­siadanie narkotyków jest ścigane i podlega surowym karom. Należy bezwzględnie przestrzegać zakazu fotografowania obiektów wojskowych i budynków rządowych, dokładnie zamykać samo­chód i starać się nie przewozić pieniędzy i kosztowności.

UBEZPIECZENIE. Posiadanie ubezpieczeń osobowych i komuni­kacyjnych może być kontrolowane. Uznawane są polisy zagra­nicznych towarzystw ubezpieczeniowych.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Warunki sanitarne są eks­tremalne. Najlepiej pić butelkowaną wodę mineralną, dokładnie myć warzywa i owoce, a w restauracjach zamawiać wyłącznie gorące posiłki. Przy wjeździe wymagane jest od cudzoziemców powyżej 1 roku życia posiadanie książeczki szczepień z adnotacją o szczepieniu przeciwko żółtej febrze. Zaleca się ponadto szczepienia prze­ciwko meningokowemu zapaleniu opon mózgowych, błonicy, tężcowi, polio, tyfusowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. W pewnych przypadkach - zwłaszcza przy podróżach poza ośrodki miejskie - wskazane jest szczepienie przeciwko wściekliźnie. W południowej, przylegającej do Nigerii części kraju występuje duże zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne, głównie malarią, cholerą, tyfusem, żółtą febrą, wirusowym zapaleniem opon mózgo­wych (głównie w czasie pory suchej, od lutego do lipca), gruźlicą oraz AIDS. Pod względem epidemiologicznym szczególnie niebezpieczna jest pora deszczowa. W większych miastach na południu kraju czynne są szpitale pry­watne i państwowe o zróżnicowanym poziomie usług medycz­nych. Koszt wizyty lekarskiej wynosi ok. 100 USD.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Podróżując samochodem, należy mieć międzynarodowe prawo jazdy. W razie wypadku samochodowego należy niezwłocznie zgłosić się na najbliższy posterunek policji (ze względu na reakcje ludności nie pozostawać na miejscu wypadku). Odradza się podróżowanie nocą.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Niamey ma bezpośrednie połączenia lotnicze z Paryżem oraz niektórymi stolicami Afryki Za­chodniej. Turystycznego znaczenia nabiera w ostatnich latach Agades. Okresowo, w sezonie turystycznym, tamtejsze lotnisko obsługuje także połączenia z niektórymi miastami europejskimi. Komunikacja autobusowa między większymi miastami, zwłaszcza Niamey i Agadesem, w ostatnich latach poprawiła się. Funk­cjonuje również sieć połączeń obsługiwanych przez mikrobusy i taksówki międzymiastowe, jednak jakość usług jest dość ni­ska, a połączenia nieregularne. Podczas podróży turystycznych najlepiej korzystać z agencji turystycznych współpracujących z miejscowymi służbami bezpieczeństwa. Największe agencje zapewniają podróż przynajmniej w dwa samochody, łączność satelitarną itp. Wszelkie podróże powinny być zgłaszane władzom lokalnym. Należy się upewnić, że agencja turystyczna uzyskała zgodę na naszą podróż. Podróż w niektóre rejony kraju wymaga specjalnych zezwoleń (dotyczy to zwłaszcza rejonów przy granicy z Algierią). Sieć dróg jest bardzo rzadka, znaczną ich część stanowią drogi gruntowe (nawet między większymi miastami). Pewnym utrudnieniem są częste kontrole drogowe policji, podczas których podróżny może być przeszukiwany i in­dagowany o dokumenty. Policja może stemplować paszporty. Istnieje zagrożenie napadami uzbrojonych bandytów, stąd też odradza się podróżowanie do prowincji południowozachodnich, a także w rejony graniczące z Mali, Algierią, Libią i Czadem.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Niger jest jednym z najuboższych państw Afryki. Większość terytorium kraju zajmuje Sahara, w związku z czym ludność (ok. 11 mln) skupiona jest w regionie południowym, graniczącym z Nigerią.
•   Poza Niamey i Agadesem hotele zapewniają bardzo spartańskie warunki.
•   Ceny w sklepach i hotelach są zwykle znacznie wyższe od eu­ropejskich. Ceny na bazarach i u ulicznych sprzedawców są zazwyczaj niższe, ale asortyment jest dość ubogi, a jakość towarów mierna. Targowanie się jest niemal obowiązkowe, a pierwsza propozycja ceny oferowana przez sprzedawcę ob­cokrajowcowi jest wielokrotnością tej, za którą spodziewa się on rzeczywiście sprzedać towar.
•   Ludność nie jest niechętna fotografowaniu, należy jednak za­wsze upewnić się, czy można zrobić zdjęcie.