Przewodnik turystyczny

Senegal, jest jednym z najmniejszych państw afrykańskich, położony jest w Afryce Zachodniej nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Mauretanią, Mali, Gwineą, Gwineą Bissau i Gambią. Kraj został odkryty przez Portugalczyków w XV w. Senegal był w okresie kolonialnym posiadłością francuską, odzyskał niepodległość w 1960 roku. Senegal na świecie słynął ze swej stolicy – Dakaru – która była ostatnim punktem na trasie "Rajdu Paryż-Dakar" (ze względu na różne czynniki, w tym zawirowania polityczne, rajd zmieniał lokalizację zarówno startu jaki i mety).

Szata roślinna ma układ strefowy, równoleżnikowy, który pokrywa się z pasami klimatu suchego i wilgotnego. Na południu rośnie bujna sawanna lesista, gdzie miejscami występują widne lasy tropikalne z eukaliptusami. Szata roślinna szybko zmienia się w posuwając się w kierunku północnym. Na północy rośnie sucha sawanna sudańska z wysokimi trawami z akacjami i baobabami. Północne i północno-wschodnie krańce Senegalu są porośnięte niższymi trawami i kolczastymi krzewami. Środkowa i północna część kraju leże w strefie Sahelu. Na wybrzeżu rosną głównie palmowate, a w dolinach rzek miejscami, a zwłaszcza na południu rosną lasy galeriowe. Świat zwierząt w kraju jest bardzo wyniszczony, zwłaszcza na terenach zachodnich. Na wschodzie można spotkać antylopy i bawoły, a z drapieżników lwy, pantery i hieny, a także szakale. Na sawannach drzewiastych występuje kilka gatunków małp, m.in. pawiany. Z ptaków występują flaming i strusie na sawannach, a nad morzem mewy i rybitwy. Pod ochroną prawną znajduje się 11% powierzchni kraju. Istnieje sześć parków narodowych (największy to Niokolo-Koba na południowym wschodzie); rozległe rezerwaty fauny znajdują się głównie na północy.

Kuchnia Senegalu

Z uwagi na zaszłości historyczne (do 1958 kolonia francuska) wykazuje dużą ilość cech zaczerpniętych z kuchni francuskiej, przefiltrowanych przez lokalną tradycję i zasoby kulinarne. Podstawą kuchni senegalskiej są świeże ryby i owoce morza poławiane na lokalnych wodach i od razu dostarczane na stół po różnorakiej obróbce – grillowane, smażone, gotowane lub wędzone. Do charakterystycznych dań kuchni senegalskiej należą m.in.: grillowane krewetki królewskie; miecznik; kurczak Yassa w sosie cytrynowym, z ryżem, cebulą i lokalnymi przyprawami. Powyższy opis dotyczy oferty kierowanej do zamożnych mieszkańców i turystów. Należy jednak pamiętać o tym, że duża część mieszkańców Senegalu żyje w ubóstwie i ich dieta znacząco różni się od przedstawionej wyżej. Więcej tutaj.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Wwożenie broni myśliwskiej wymaga zgody MSW. Nie ma obowiązku zgłaszania wwozu pieniędzy, kart kredytowych, czeków. Jeżeli jednak turysta wwozi i zamierza wywieźć kwotę wyższą niż zwyczajowo przyjęta na czas podróży, zaleca się zadeklarowanie jej w urzędzie celnym. Miejscowa waluta, frank Zachodnioafrykańskiej Wspólnoty Walutowej, obowiązuje w ośmiu państwach UEMOA – Wspólnoty Gospodarczo-Monetarnej Afryki Zachodniej (Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea Bissau, Mali, Niger, Senegal, Togo); jej wywóz poza te kraje jest zakazany. 

PRZEPISY PRAWNE. Prawodawstwo zbliżone jest do francuskiego. Zakłócanie porządku publicznego w stanie nie­trzeź­wym jest wykroczeniem; przepis ten jest surowo egzekwowany, także w stosunku do cudzoziemców.

MELDUNEK. Nie ma obowiązku meldunkowego. Przy prze­kra­czaniu granicy cudzoziemiec wpisuje w kwestionariuszu infor­macje dotyczące dat, miejsca i celu pobytu w Senegalu.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. W Senegalu stale odnoto­wywane są sporadyczne przypadki cholery; podczas pory deszczowej ich liczba znacznie wzrasta. Przed przyjazdem należy zapoznać się z aktualną sytuacją epidemiologiczną (dotyczy to także innych chorób), znać miejsca występowania ognisk chorobowych, przedsięwziąć działania prewencyjne polegające na ścisłym przestrzeganiu zasad higieny tropikalnej, a także rozważyć możliwość zaszczepienia się przeciw cholerze. Przez cały rok istnieje zagrożenie malarią. Przypadki zachorowań na malarię i malarię mózgową występują najczęściej pod koniec pory deszczowej i po jej zakończeniu (sierpień–grudzień). Zalecana jest więc profilaktyka przeciwmalaryczna: przed wyjazdem, podczas pobytu i minimum 2 tygodnie po wyjeździe z Senegalu. Obowiązkowe jest szczepienie przeciw żółtej febrze, po­twier­dzone wpisem do międzynarodowej książeczki zdrowia (po­dróżujący może być proszony o jej okazanie na lotnisku), zale­cane są szczepienia przeciw cholerze oraz żółtaczce typu A i B. Można nabawić się „chorób brudnych rąk” – zależy to od miejsca pobytu i trybu życia. Ponieważ Senegal jest terenem endemicznym dla wielu chorób tropikalnych, jak zapalenie opon mózgowych (okres wiosenny), żółta febra, gorączka tyfoidalna, przed wyjazdem warto zebrać informacje o aktualnej sytuacji epidemiologicznej. Należy przestrzegać ogólnych zasad higieny tropikalnej: unikać picia surowej wody i jedzenia owoców ze skórką, często myć ręce itp. Nie zaleca się kąpieli w stałych zbiornikach wodnych z powodu znacznego ryzyka zachorowania na bilharcjozę. Chorobą często przenoszoną przez dzikie zwie­rzęta i bezpańskie psy jest wścieklizna. W przypadku zranienia (pogryzienia, zadrapania) lub kontaktu ze śliną zwierząt należy skontaktować się z lekarzem. Tańszą poradę medyczną można uzyskać w przychodniach pań­stwowych lub prowadzonych przez siostry zakonne. W stolicy czynnych jest kilka prywatnych szpitali o dość wysokiej jakości usług. Apteki są bardzo dobrze zaopatrzone, głównie w lekarstwa francuskie. Zaleca się wykupienie odpowiednich polis ubezpieczeniowych.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Kierowców obowiązuje posia­danie międzynarodowego prawa jazdy, zielonej karty, przepustki granicznej dla samochodu i karty rejestracyjnej. Przed przyjazdem należy sprawdzić, czy wykupione ubezpieczenie bę­dzie honorowane na miejscu – wiele francuskich firm ubezpieczeniowych ma przedstawicielstwa w Senegalu. W razie awarii samochodu nie powinno być problemów z jego naprawą, jednak jakość usług zależeć będzie od klasy wybranego warsztatu. W Senegalu nie ma benzyny bezołowiowej. W razie wypadku w Dakarze należy powiadomić funkcjonariuszy z najbliższego komisariatu lub żandarmerię.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń formalnych. Najważniejsze drogi krajowe są w dość dobrym stanie i można się po nich swobodnie poruszać. Podczas pory deszczowej (lipiec–październik) lepiej nie planować podróży na południe kraju, ponieważ część dróg jest wówczas nieprzejezdna. Ze względu na możliwość wystąpienia okresowych rozruchów w południowej prowincji Casamance trzeba się zapoznać z aktualną sytuacją przed podróżą do tego regionu. Za szczególnie niebezpieczne uznaje się podróżowanie nocą w pobliżu granicy z Gambią i Gwineą Bissau oraz zbaczanie w tym rejonie z głównych dróg asfaltowych (miny). Czynne jest połączenie lotnicze między Dakarem a Cap Skirring (Casamance). Dwa razy w tygodniu pływa prom z Dakaru do Ziguinchor.

BEZPIECZEŃSTWO. W ostatnich latach wzrosło zagrożenie drob­nymi kradzieżami kieszonkowymi, na które szczególnie narażeni są turyści przebywający na lokalnych targach lub spacerujący po centrum Dakaru. Łupem złodziei padają zwykle telefony komórkowe, sprzęt fotograficzny i portfele, dlatego zalecane jest przechowywanie gotówki w przysposobionych do tego miejscach i unikanie ostentacyjnych oznak bogactwa. Po zmroku wzrasta zagrożenie zuchwałą przestępczością rabunkową. W stolicy zdarzają się przypadki okradania samochodów stojących w korkach, dlatego bezpieczniej jest podróżować z zamkniętymi oknami.

RELIGIA, OBYCZAJE. Należy pamiętać o obowiązujących muzułmańskich normach religijnych i obyczajowych (np. odpowiednie zachowanie i ubiór w miejscach publicznych) oraz przestrzeganiu podstawowych zasad (wchodzenie do meczetów bez obuwia, kobiety w nakryciu głowy i w strojach z zakrytym dekoltem, najlepiej sięgających do kostek i w stonowanych, ciemnych kolorach). Należy zrezygnować ze zwiedzania meczetów w piątki, szczególnie podczas modłów. W okresie ramadanu w ciągu całego dnia (od wschodu do zachodu słońca) niewskazane jest spożywanie jedzenia i napojów w miejscach publicznych, palenie tytoniu, hałaśliwe zachowanie.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   W stolicy najpopularniejszym środkiem transportu są taksówki. Cenę należy ustalić jeszcze przed podróżą, a o jej wysokość warto się targować. Zasada ustalania ceny obowiązuje także na targu, u ulicznych handlarzy, czasami także w hotelu niższej kategorii.
•   Nie ma problemów z połączeniami telefonicznymi – lokalnymi, międzynarodowymi i komórkowymi. Bardzo dobrze rozwinięta jest sieć telefonii komórkowej.