Przewodnik turystyczny

Wybrzeże Kości Słoniowej, jest średniej wielkości krajem położonym w Afryce Zachodniej nad Zatoką Gwinejską, a tym samym nad wodami Oceanu Atlantyckiego. Wybrzeże Kości Słoniowej graniczy z państwami: Liberia, Gwinea, Mali, Burkina Faso i Ghana.Nazwa kraju pochodzi od długich kłów słonia, które jako kość słoniowa są cennym towarem luksusowym. Z tego właśnie powodu na przestrzeni wielu dziesięcioleci zabijano słonie w celu pozyskania ich ciosów. W epoce kolonialnej obszar dzisiejszego Wybrzeża Kości Słoniowej, a konkretnie forty Assin i Grand Bassam, były głównym punktem wywozu tejże kości, jak też niewolników. Obszar dzisiejszego państwa został odkryty najpierw przez Arabów, a później pod koniec XIV w. przez Portugalczyków. Kraj uzyskał niepodległość w 1960 roku.

Pierwotnie całą nadbrzeżną nizinę pokrywały wilgotne lasy równikowe, obecnie jednak zajmują one niewielką część kraju. Lasy zostały poważnie zdegradowane. Miejsca gdzie rósł las, zajmują teraz pola uprawne, których spora część leży odłogiem. Obszary brzegu morskiego, tam gdzie występują słone tereny bagniste – porastają lasy namorzynowe. Bagna nie są zasolone i są porośnięte trawami, krzewami i palmami. Głównym gatunkiem jest palma rafiowa. Na terenie całego kraju rosną różne gatunki palm, a palma kokosowa i oleista są wykorzystywane rolniczo przez człowieka. Obszary lasów tropikalnych są zdominowane przez hebanowce i tamaryndowce. Resztę kraju, czyli dwie trzecie powierzchni zajmuje sawanna. Środkową część kraju porasta wysokotrawiasta sawanna gwinejska, a miejscami występują widne lasy tropikalne, które sezonowo zrzucają liście. Na północnych terenach kraju, gdzie pora sucha trwa niemal pół roku, występuje sawanna sudańska. Świat zwierzęcy jest dość urozmaicony, jednak nie tak bogaty jak jeszcze na początku XX w. Ze względu na różne typy formacji roślinnej (las, sawanna, tereny bagienne) występuje wiele różnych gatunków zwierząt. Na sawannach żyją typowe dla tego obszaru zwierzęta, takie jak słonie (na przestrzenie wielu dziesięcioleci zabito zostały poważnie przetrzebione dla pozyskania cennych ciosów), gazele, a nad rzekami hipopotamy. Głównymi przedstawicielami zwierząt drapieżnych są pantery i hieny. Lwy należą do rzadkości i występują jedynie na obszarze Parku Narodowego Komoé. W lasach tropikalnych żyją różne gatunków małp, węży i jaszczurek. Głównym przedstawicielem małp jest występujący w całym kraju szympans. Obszary bagienne, zwłaszcza lasy namorzynowe, obfitują we wszelkiego rodzaju płazy, gady i skorupiaki. Bogaty jest też świat ptaków zarówno lądowych jak i wodnych. 6% powierzchni kraju stanowią obszary chronione. Największym parkiem narodowym jest wymieniony wyżej Park Narodowy Komoé, leżący w północno-wschodniej części kraju. Występuje tam wiele gatunków zwierząt, w tym wyżej wspomniane lwy, których nie ma w kraju nigdzie poza tym parkiem. Park ten, a także Park Narodowy Taï, są wpisane na listę światowego dziedzictwa przyrody UNESCO.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

BEZPIECZEŃSTWO:
•   Uwaga: Po serii ataków w 2004 r. na europejską ludność cywilną (plądrowania, przemoc fizyczna) połowa tej społeczności – ponad 8500 osób – opuściła Wybrzeże Kości Słoniowej. Od końca 2007 r. sytuacja pozostawała we względnej równowadze: północna część kraju znajdowała się pod kontrolą byłych rebeliantów, a południowa pod kontrolą rządu. Sytuacja polityczna kraju jest wciąż niestabilna. Przekładane wielokrotnie wybory prezydenckie zostały ostatecznie zorganizowane w końcu 2010 roku. Nie przyniosły one jednak demokratycznego rozstrzygnięcia. Obaj uczestniczący w II turze wyborów kandydaci – urzędujący prezydent L. Gbagbo i kandydat opozycji – D. Quattara, ogłosili swoje zwycięstwo. Istnieje poważne ryzyko zaostrzenia konfliktu pomiędzy południem i północą kraju.
•   Odradza się przyjazdy w celu turystycznym.
•   W Abidżanie istnieje zagrożenie prze­stęp­czością, nagminne są rabunki. Nie zaleca się przechadzek pieszych po mieście i zapuszczania się w głąb dzielnic biedoty. Choć po godz. 19.00 ustawiane są rogatki policyjne, lepiej nie poruszać się po mieście nocą samochodem. Turyści nie znający miasta i obowiązujących zwyczajów powinni skorzystać z usług miejscowego zaufanego przewodnika. Nie należy nosić biżuterii, drogich zegarków ani rzeczy, które mogą świadczyć o zamoż­ności; trzeba uważać na aparaty fotograficzne, kamery czy tele­fony. Nie należy wyjmować dużych sum pieniędzy ani nosić portfeli i dokumentów w łatwo dostępnych kieszeniach. Więk­szość rabunków dokonywana jest z użyciem broni palnej. Pod­różując samochodem po mieście, należy zamknąć okna i zablo­kować drzwi. W ciągu dnia można poruszać się miejskimi taksówkami (koloru pomarańczowego). Zaleca się ograniczenie do minimum pobytu w Abidżanie ze względu na zagrożenie napadami rabun­kowymi, kradzieżami i oszustwami.

PRZEPISY CELNE. Przepisy celne są takie jak w krajach euro­pejskich. Franki XOF obowiązują w ośmiu państwach UEMOA – Wspólnoty Gospodarczo-Monetarnej Afryki Zachodniej (Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea Bissau, Mali, Niger, Senegal i Togo) i wywóz ich poza te kraje jest oficjalnie zabroniony. W praktyce zakaz dotyczy większych sum, będących równowartością co najmniej kilkuset euro. Wywóz gotówki w innych walutach powinien być udokumentowany dowodem oficjalnej wymiany w banku, ale nie jest zalecany.

PRZEPISY PRAWNE. Przepisy prawne zbliżone są do prawo­dawstwa francuskiego.

MELDUNEK. Nie ma obowiązku meldunkowego. Przy wjeździe i wyjeździe funkcjonariusze straży granicznej pytają o miejsce pobytu (wystarczy np. nazwa hotelu). Bezwzględnie należy nosić przy sobie dowód tożsamości. Kiedy pobyt przekracza miesiąc, zalecane jest posiadanie półrocznej karty pobytowej lub przedłużonej wizy wydawanej w Ministerstwie Bezpieczeństwa. W przypadku dłuższego pobytu poruszający się samochodem muszą również wymienić międzynarodowe prawo jazdy na miejscowe.

UBEZPIECZENIE. Obowiązkowe jest ubezpieczenie komuni­ka­cyjne. Ubezpieczenia osobowe nie są wymagane, choć zalecane. Honorowane mogą być polisy uznawane przez duże francuskie firmy ubezpieczeniowe (jeśli polisa jest uznawana we Francji, prawdopodobnie zostanie też uznana na Wybrzeżu Kości Słoniowej). Najpełniejszej informacji powinna udzielić firma ubezpie­cze­niowa wydająca polisę. W praktyce należy być przy­goto­wanym na opłacenie usługi medycznej i wystąpienie o refundację wydatków po powrocie do Polski.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Przy wjeździe należy oka­zać tzw. żółtą książeczkę z obowiązkowym ważnym szczepie­niem przeciw żółtej febrze. W przeciwnym razie podróżny poddawany jest na lotnisku szczepieniu przez miejscowe władze sanitarne, które także wystawiają książeczkę – za usługę pobierana jest dość wysoka opłata (z możliwości tej nie należy korzystać, jeśli nie jest to konieczne). Zalecane jest szcze­pienie przeciw zapaleniu opon mózgowych i wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Konieczna jest profilaktyka przeciw malarii – zarówno przed wyjazdem, jak i podczas pobytu oraz przez kilka tygodni po powrocie do Polski. Podróżujący powinien znać zasady higieny tropikalnej i umieć strzec się przed licznymi chorobami, jak malaria czy zakażenia pokarmowe. Prywatna opieka medyczna, zwłaszcza w Abidżanie, jest na dobrym poziomie, dysponuje nowoczesnym sprzętem i ma­teria­łami. Apteki są dobrze wyposażone. Przed przyjęciem do szpitala wpłaca się kaucję, która może wynieść nawet do 1000 EUR. Należy mieć odpowiednio dużo ważnych czeków podróżnych lub – lepiej – kartę VISA czy MasterCard, które są uznawane w prywatnych klinikach. Nie zaleca się korzystania z państwowej służby zdrowia poza sytuacjami wyższej konieczności.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Kierowca samochodu powi­nien mieć międzynarodowe prawo jazdy i ważne dokumenty: kartę rejestracyjną (carte grise), polisę ubezpieczeniową, dowód opłacenia podatku drogowego (vignette), kartę przeglądu technicznego (SICTA).

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń. Nie jest jed­nak zalecane podróżowanie autobusami ani taksówkami między­miastowymi. Przy wjazdach i wyjazdach z większych miast zwykle ustawione są rogatki policyjne. Przejściowo władze mogą wprowadzać częstsze i dokładniejsze kontrole, doko­ny­wane nie tylko przez policję, ale także przez żandarmerię i wojsko. W razie zatrzymania samochodu należy okazać komplet ważnych dokumentów i wykonywać polecenia kontrolujących (np. otworzyć bagażnik). Zatrzymujący są uzbrojeni, nie wolno więc czynić niczego, co mogłoby ich sprowokować do użycia broni. Nagminne jest sugerowanie przez siły porządkowe na rogatkach „opłaty” za przejazd. Podróżowanie nocą między miastami jest bardzo niebezpieczne ze względu na chaotyczny ruch drogowy i wymuszane zatrzymania w celach rabunkowych. W głębi kraju jest znacznie bezpieczniej. Nie są wskazane wyprawy do strefy okupowanej przez byłych rebeliantów (połowa tery­torium kraju na północ od pasa między miastem Daloa i stolicą Jamusukro) – aby się tam dostać, trzeba pokonać liczne rogatki (sił rządowych, sił ONZ, sił francuskich, sił byłych rebeliantów).

RELIGIA, OBYCZAJE. Obowiązujące normy zachowania zbli­żone są do europejskich. Należy jednak szanować zwyczaje ludności miejscowej, w tym muzułmańskiej (np. powitanie, pytanie o zgodę na fotografowanie).

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Przyjeżdżający na Wybrzeże Kości Słoniowej powinien znać choć trochę język francuski. Język angielski jest nieprzydatny ani w kontaktach z administracją, ani z miejscową ludnością.
•   Koszty utrzymania w Abidżanie są wysokie.
•   W miastach jest dość dobra i tania komunikacja taksówkowa.
•   Bilet lotniczy na dalszą podróż lub powrót do Polski powinien zostać potwierdzony co najmniej 3 doby przed odlotem.