Przewodnik turystyczny

Albania (Shqipëria, Republika Albanii – Republika e Shqipërise) – państwo w południowo-wschodniej Europie na Bałkanach. Graniczy z Grecją (282 km), Macedonią (151 km) oraz Kosowem (114 km) i Czarnogórą (173 km). Albania na zachodzie ma dostęp do Morza Adriatyckiego, a na południowym zachodzie do Morza Jońskiego. Od Włoch oddziela ją cieśnina Otranto o szerokości ok. 72 km. Łączna długość granic lądowych wynosi 720 km, natomiast wybrzeża morskiego – 362 km.

Albania jest członkiem ONZ, NATO, OBWE, Rady Europy, WTO oraz jednym z założycieli Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego.

Albania jest w 75% krajem górzystym. Niewielki procent kraju zajmują niziny położone nad Morzem Adriatyckim oraz doliny większych rzek takich jak: Drin (285 km), Wjosa (272 km) i Seman z Devoll (281 km). Pozostała część kraju to wyżyny oraz góry w paśmie Gór Dynarskich z pasmami jak: Góry Północnoalbańskie, Góry Skanderbega, Mal Valamarës. Na granicach znajdują się 3 duże jeziora: Szkoderskie (368 km²); Ochrydzkie (347 km²) oraz Prespa (288 km²). Najdalej wysunięty na zachód przylądek to Kepi i Gjuhëzës.

Albańska kuchnia:

Kuchnia Albanii swymi walorami przypomina kuchnie z innych krajów bałkańskich, wzbogacone przez wpływy tureckie. Jedną z najpopularniejszych potraw jest gyros – czyli pieczona baranina podawana jest najczęściej z chlebem pita. Innymi potrawami chętnie jadanymi przez Albańczyków są: mięso pieczone (mish i përzier), qofte, przyrządzane z mięsa siekanego lub mielonego, przypominające Ćevapčići, ziemniaki (patate) z jarzynami (najczęściej są to pomidory i cebula) z dodatkiem oliwy z oliwek, różne gatunki sera (djathë) - do najbardziej popularnych należą djathë i bardhe podobny do greckiego sera feta i kaçkaval - twardy ser żółty, oriz më tamel – czyli pudding ryżowy na owczym mleku, jogurt (kos)

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

UBEZPIECZENIE. Ubezpieczenie osobowe nie jest obo­wiąz­ko­we. W Albanii nie ma towarzystw współpracujących z polskimi firmami ubezpieczeniowymi.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Od przyjeżdżających do Albanii nie wymaga się świadectwa szczepień ochronnych. W Tiranie i większych miastach powstały prywat­ne przychod­nie lekarskie o dobrym poziomie diagnostycznym (bez możliwości hospitalizacji). Koszt wizyty wynosi ok. 20-30 EUR.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Respektowane jest polskie i  międzynarodowe prawo jazdy. Kierowca musi posiadać ubezpieczenie OC – tzw. zieloną kartę. Uznawane są zielo­ne karty wystawiane przez polskie towarzystwa ubez­piecze­nio­we. Kierowca otrzymuje przy wjeździe na teren Albanii zaświadczenie o wwożonym samochodzie. Należy sprawdzić wpisane dane. Jeżeli służby graniczne z jakiegoś powodu nie dają tego zaświadczenia należy osobiście się o nie upomnieć (dla uniknięcia kłopotów przy wyjeździe). Ostatnio zmodernizowano część dróg głównych. Nie zaleca się porusza­nia po drogach po zmroku ze względu na nieoświetlonych użytkowników dróg (motocykle, rowery, piesi) oraz nieozna­kowane i nieoświetlone przeszkody na drodze (m.in. otwarte studzienki kanalizacyjne).

BEZPIECZEŃSTWO. Należy zachować ostrożność z uwagi na możliwość kradzieży mienia lub samochodu. Do miejsc szczególnie niebez­piecz­nych zaliczyć można górskie tereny północnej Albanii.

RELIGIA, OBYCZAJE. W Albanii obowiązują normy obyczajo­we podobne do norm przyjętych w innych krajach bałkańskich. Na terenach wiejskich turystyka nie jest popularna, co niesie ze sobą pewne utrudnienia. Albania to kraj tolerancji religijnej, a kwestie natury religijnej nie stwarzają problemów przyjezdnym.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Dyskomfortem – nie tylko dla turystów – są na terenie całej Albanii, a zwłaszcza na prowincji okresowe przerwy w dosta­wach energii elektrycznej i wody, dochodzące do kilku  godzin na dobę.
•   Pewnym utrudnieniem jest niewydolna sieć telefoniczna i częste przeciążenia łączy internetowych. Sieć telefonii komórkowej nie obejmuje terenów północnych i górskich.
•   Znajomość języków obcych nie jest powszechna na pro­wincji. W dużych mia­stach można porozumieć się w języku włoskim lub angielskim, a na południu kraju także greckim.