Przewodnik turystyczny

Wyspy Cooka, są autonomicznym terytorium stowarzyszonym z Nową Zelandią i leżą na środkowo-południowym Oceanie Spokojnym. Jak sama nazwa archipelagu wskazuje, wyspy zostały odkryte przez Jamesa Cooka w 1773 roku. Wyspy cechują się wilgotnym zwrotnikowym klimatem. Wyspy Cooka dzielą się na dwie grupy: północną i południową. Grupę północną tworzy 8 wysp: Tongareva, Humphrey Islnad, Nassau, Puka Puka, Rakahanga, Penrhyn, Manihiki i Suworrow. Grupę południową tworzy 9 wysp: Rarotonga, Mangaia, Palmerton, Atiu, Mauke, Aitutaki, Mitiaro, Nanuae i Tukutea. Wszystkie wyspy mają niskie, i w większości piaszczyste wybrzeże i są otoczone rafami koralowymi. Linia brzegowa wszystkich wysp jest słabo urozmaicona.

Północne wyspy, będące atolami cechują się dość ubogą roślinnością tropikalną. Na wyspach tych rosną głównie palmy kokosowe i rośliny krzewiaste. W wielu miejscach występują piaszczyste tereny pozbawione roślinności. W wodach okalających wyspy rozwinęły się rafy koralowe stwarzające doskonałe warunki do rozwoju bogatej gatunkowo fauny morskiej. Południowe wyspy cechują się bardziej bujną roślinnością. Szczególnie na górzystej wyspie Rarotonga choć nie ma zwartych ekosystemów leśnych, to liczne są niewielkie zbiorowiskach drzew występujących w mozaice w bujną roślinnością krzewiastą. Liczne są palmy kokosowe, papaja, która jest rośliną użytkową i wiele innych. Fauna jest dość bogata gatunkowo, ale ogranicza się do wód oceanicznych, gdzie wśród raf żyje wiele gatunków skorupiaków, ryb i ssaków morskich. Na ladzie powszechne są jedynie ptaki, głównie morskie.

Pełny opis tutaj.