Przewodnik turystyczny

Kanada, państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy. Na południu i północnym zachodzie graniczy ze Stanami Zjednoczonymi, granice morskie: na północy z Danią (Grenlandia) i na wschodzie z Francją (wyspy Saint-Pierre i Miquelon). Drugie państwo świata pod względem powierzchni (po Rosji) oraz 38. pod względem ludności. Kanada jest członkiem ONZ, NAFTA, Wspólnoty Narodów, Frankofonii, NATO, G8, APEC. Obszar obecnej Kanady zamieszkiwały od tysięcy lat ludy tubylcze (plemiona Indian i Inuitów). Rozpoczęte pod koniec XV w. brytyjskie i francuskie ekspedycje zbadały całe atlantyckie wybrzeże Kanady, co spowodowało stopniowe ich zasiedlenie przez brytyjskich i francuskich obywateli. Ten ogromny kraj cechuje się różnorodnością krajobrazową, klimatyczną i roślinną. Kanada jest jednym z nielicznych miejsc na Ziemi, gdzie flora i fauna są dobrze zachowane.

Duże znaczenie przywiązuje się w Kanadzie dla ochrony przyrody, ochronie podlega tu np. aż 400 gatunków ptaków migrujących i ponad 11 mln ha siedlisk przyrodniczych. W sumie ochronie w 3000 obszarów podlega 9% obszaru lądowego państwa. Wielce zróżnicowana fauna Kanady złożona jest z wielu ekosystemów, począwszy od wilgotnych lasów nabrzeżnej Kolumbii Brytyjskiej poprzez suche, wyżynne prerie Zachodniej Kanady po tundrę i obszary polarno-arktyczne Północnej Kanady. Duża powierzchnia lądowa oraz małe zagęszczenie ludności stwarza doskonałe warunki dla siedlisk wielu gatunków zwierząt, szczególnie dużych ssaków, zarówno takich jak niedźwiedzie Grizli i Brunatny czy niedźwiedź polarny na północy lub występujących pospolicie, często ze zlokalizowanym zagęszczeniem (karibu na pograniczu z amerykańską Alaską, łosie na atlantyckiej wyspie Nowa Fundlandia, orki w przybrzeżnych południowych wodach kanadyjskiego Pacyfiku). Najbardziej zagrożone gatunki fauny Kanady są wymienione na liście gatunków zwierząt zagrożonych List of Wildlife Species at Risk autorstwa specjalistów kanadyjskich działających w ramach prawa Species at Risk Act.

Kuchnia kanadyjska

Różni się od siebie w zależności od regionu. Ogólnie rzecz biorąc, tradycyjne dania kuchni anglojęzycznej części Kanady są ściśle związane z amerykańską i brytyjską kuchnią, podczas gdy tradycyjna kuchnia francuskojęzycznej części Kanady ewoluowała z kuchni francuskiej. Podstawą obu grup są świeże, sezonowe składniki. W kuchni znajduje się wiele żywności pieczonej, zwierząt łownych i żywności zbieranej. Zachodnie prowincje są pod dużym wpływem kuchni niemieckiej, polskiej, ukraińskiej i skandynawskiej. Przykładem jest wegetariańska potrawa rosyjskiego pochodzenia – Doukhobors. Powszechna w Kanadzie jest także kuchnia chińska. Dziś wielu Kanadyjczyków określa żywność jako „kanadyjską” w dużej mierze gdy jest ona rzadka w USA. Obecna kanadyjska kuchnia to połączenie nowoczesnych kulinarnych technik z kanadyjskimi składnikami jak np.: jagody, małże, bizon, łosoś, dziki ryż, syrop klonowy i lokalnie wyprodukowanego piwa, wina, serów, wino deserowe.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Odwiedzający Kanadę mogą przywieźć bez opłat celnych: rzeczy osobiste, 1,14 l wina lub innego alkoholu albo 24 x 355 ml piwa (jeżeli podróżujący ukończył 19 lat), 200 szt. papierosów lub 50 szt. cygar lub 200 g tytoniu (jeżeli podróżujący ukończył 19 lat), prezenty dla mieszkańców Kanady o jednostkowej wartości nie przekraczającej 60 CAD (z wyjątkiem alkoholu, papierosów i próbek reklamowych). Przed wjazdem do Kanady wypełnia się deklarację celną, w której należy zgłosić walutę powyżej 10 tys. CAD (nie ma ograniczeń we wwozie i wywozie walut, ale można spotkać się z żądaniem przedstawienia dokumentów potwierdzających źródło ich pochodzenia – dokument bankowy). Bagaże mogą być prześwietlane i kontrolowane. Kanadyjskie służby celne są bardzo restrykcyjne.

W Kanadzie do prawie wszystkich towarów (z wyjątkiem żywności) i usług doliczany jest podatek federalny GST w wysokości 6% oraz (z wyjątkiem Alberty) podatek prowincjonalny PST, którego wysokość jest różna w poszczególnych prowincjach. Zachowanie rachunków za dokonane w Kanadzie zakupy (z wyjątkiem posiłków i drobnych sprawunków do 50 CAD) i za hotele, upoważnia do ubiegania się o zwrot podatku w urzędzie podatkowym (Canada Revenue Agency). W tym celu przy wyjeździe z Kanady należy wypełnić odpowiedni formularz i załączyć oryginały rachunków. Stosowne informatory i formularze dostępne są na lotniskach i w agendach urzędów federalnych a także na stronie internetowej: www.cra-arc.gc.ca

MELDUNEK. Nie istnieje obowiązek meldunkowy.

UBEZPIECZENIE. Ubezpieczenia osobowe nie są obowiązkowe, zaleca się jednak ze względu na wysokie ceny usług medycznych wykupienie odpowiedniego ubezpieczenia obejmującego koszty leczenia w wysokości minimum 30 tys. CAD. Zdarzały się przypadki, że brak ubezpieczenia medycznego był powodem odmowy wjazdu na teren Kanady. Niezbędnym warunkiem poruszania się samochodem są ważne ubezpieczenia OC i NW. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych są honorowane, jeżeli obejmują terytorium Kanady.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. W Kanadzie nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych. Dostęp do opieki medycznej nie nastręcza trudności, aczkolwiek wymaga długiego oczekiwania, zwłaszcza na wizytę u specjalisty. 

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Na podstawie polskiego prawa jazdy można prowadzić samochód przez 3 pierwsze miesiące pobytu. Po tym okresie wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy lub miejscowy dokument. Przepisy ruchu drogowego różnią się w poszczególnych prowincjach. Bardzo surowe kary i wysokie mandaty grożą za jazdę pod wpływem alkoholu i za przekraczanie dozwolonej prędkości.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń. Należy jednak liczyć się z tym, że do pewnych obszarów (w tym skupisk ludzkich) dotrzeć można wyłącznie samolotem lub pociągiem, które kursują co kilka dni (dotyczy to zwłaszcza obszarów północnej Kanady). Zagrożenie dla życia i zdrowia turystów, którzy udają się na wycieczki w plener (zwłaszcza w Kolumbii Brytyjskiej, Jukonie i na innych obszarach o niewielkim zaludnieniu), może stanowić przyroda. Często nawet tereny tuż za miastem (góry i lasy) bywają niebezpieczne ze względu na brak dróg i słabo zagospodarowane szlaki turystyczne, na których łatwo zabłądzić. Żyjące tu, często blisko siedzib ludzkich, dzikie zwierzęta (niedźwiedzie, pumy, wilki, kojoty, skunksy itp.), w sytuacji zagrożenia mogą zaatakować. Na wybrzeżu Pacyfiku niebezpieczne są niespodziewane wysokie fale (zdarzają się nieszczęśliwe wypadki, gdy fale zmywają turystów ze skał do oceanu).

BEZPIECZEŃSTWO. W Kanadzie na ogół nie występują poważniejsze zagrożenia przestępczością, aczkolwiek w wielkich miastach są mniej bezpieczne dzielnice, których nie należy zwiedzać po zmroku.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Na temat mniejszości seksualnych i etnicznych należy wypowiadać się bardzo oględnie; określenia „Indianie” i „Eskimosi” uchodzą za obraźliwe (Indian nazywa się „członkami pierwszych narodów”, Eskimosów – „Inuitami”). Niedopuszczalne jest używanie określeń wskazujących na dyskryminowanie z powodu pochodzenia lub przynależności. Kanada jest krajem szanującym swą wieloetniczność i wielokulturowość, gdzie bardzo zwraca się uwagę na tzw. poprawność polityczną.
•   Polonia kanadyjska liczy ok. 800 tysięcy osób i stanowi jedną z większych grup etnicznych; skupiona jest głównie w aglomeracji Toronto ­ Mississauga, w Montrealu i Vancouver.
•   Wyroby alkoholowe i tytoniowe sprzedawane są osobom, które ukończyły 19 lat (w prowincji Quebec – 18 lat). Wstęp do lokali, w których podawane są napoje alkoholowe, dozwolony jest również od 19. roku życia (w Quebecu – od 18 lat). Nie wolno spożywać alkoholu w miejscach publicznych innych niż bary ani na otwartej przestrzeni, z wyjątkiem posesji prywatnych. Niedozwolone jest posiadanie w kabinie pasażerskiej samochodu otwartych lub napoczętych napojów alkoholowych. W większości prowincji obowiązuje zakaz palenia tytoniu w miejscach publicznych.
•   W prowincji Quebec poza dużymi miastami, zwłaszcza w części północnej, turysta może mieć trudności z porozumiewaniem się w języku angielskim, gdyż większość mieszkańców posługuje się wyłącznie językiem francuskim. Napisy przy drogach i na tablicach informacyjnych często są wyłącznie po francusku.