Przewodnik turystyczny

Kongo, dawniej nazywane Kongo-Brazzaville, jest średniej wielkości afrykańskim państwem leżącym w zachodniej części Afryki Środkowej. Kongo na zachodzie ma niewielki dostęp do Oceanu Atlantyckiego. Kraj leży po obu stronach równika. Nazwa kraju jest podobna do nazwy dawnego Zairu, który obecnie nazywa się Demokratyczną Republiką Konga. Obie te nazwy są zbieżne, ponieważ oba kraje leżą nad rzeką Kongo. Rzeka ta na długim odcinku stanowi granicę tychże krajów. Ponadto zarówno na obszarze Demokratycznej Republiki Konga, jak i we wschodniej części Republiki Konga, leży rozległa Kotlina Konga.

Szata roślinna uzależniona jest od ukształtowania terenu i warunków hydrologicznych. Większość Konga pokryta jest lasami tropikalnymi, które zajmują około 60% powierzchni kraju. W wielu miejscach lasy występują wraz z gęstymi sawannami drzewiastymi. Lasy są bogate gatunkowo, zwłaszcza w północnej części kraju. Cechują się piętrowością i brakiem sezonowości w procesach fizjologicznych. Do gatunków drzew należą poza eukaliptusami także drzewa kapokowe, tzw. puchowce, osiągające nawet 70 metrów wysokości, a także bananowce. Występuje obfitość lian, mchów i porostów. W wiglotnych lasach tropikanych żyje wiele gatunków małp i przede wszystkim ptaków. Powszechne są węże m.in. jadowita mamba. Nad rzekami występują hipopotamy. Sawanny zaś są zamieszkiwane przez żyrafy i antylopy. Z wielkich kotów powszechne są lamparty. Utrapieniem w kraju są muchy tse-tse, których ukąszenie może spowodować śpiączkę. W celu ochrony przyrody utworzono Park Narodowy Odzala, znajdujący się w środkowo-zachodniej części kraju. Istnieje także kilka rezerwatów.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Turysta może wwieźć do Konga: 100 szt. papierosów lub 25 szt. cygar albo 250 g tytoniu, aparat fotograficzny, radio, kamerę, odtwarzacz CD i 20 płyt, magnetofon, sprzęt sportowy i wędkarski. Na wwóz broni myśliwskiej potrzebne jest zezwolenie. Osoby wwożące komputery osobiste na własny użytek obowiązane są zgłosić to służbom celnym.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Obowiązkowo wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze, zaleca się również szczepienia przeciw ospie i cholerze. Z uwagi na duże zagrożenie malarią należy zaopatrzyć się w odpowiednie lekarstwa. Służba zdrowia jest słabo zorganizowana, jednak w stolicy funkcjonują prywatne kliniki świadczące usługi na przyzwoitym poziomie. 

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU:
•   Podróżowanie samochodem po kraju nie stanowi specjalnego zagrożenia, jednak dla pewności zaleca się wynajęcie przewodnika lub organizowanie wycieczek w kilka samochodów. Łączna długość dróg wynosi ponad 20 tys. km. Przed podróżą samochodem, szczególnie w porze deszczowej, należy upewnić się, czy drogi są przejezdne. Terenami o podwyższonym stopniu ryzyka są region Pool oraz prowincje Likoula i Sangha. W regionie Pool działają uzbrojeni rebelianci, którzy okresowo napadają na podróżnych (także na trasie linii kolejowej Brazzaville–Pointe-Noire). Likoula graniczy z prowincją l’Equateur (Demokratyczna Republika Konga), która w przeszłości była kontrolowana przez rebeliantów. Z kolei w Sangha znajdują się obozy dla uchodźców z Republiki Środkowoafrykańskiej. Ponieważ sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej pozostaje nadal napięta, podróżowanie w rejony północno-schodnie może być niebezpieczne. Kongo ma dwa lotniska międzynarodowe (Brazzaville i Pointe-Noire) oraz pięć lotnisk krajowych (Dolisie, Nkayi, Owanda, Ouesso i Impfondo).
•   Po wypadku samochodowym z obrażeniami ciała nie należy zatrzymywać się na miejscu, lecz pojechać na najbliższy posterunek żandarmerii lub komisariat policji (możliwość zaatako­wania przez okoliczną ludność).

BEZPIECZEŃSTWO. W porównaniu z innymi państwami regionu (np. Demokratyczną Republiką Konga) Kongo jest krajem bezpiecznym. W dużych ośrodkach miejskich, przede wszystkim w dzielnicach centralnych, służby policyjne zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa. Należy jednak unikać podróżowania nocą lub w pojedynkę, przebywania na plażach oddalonych od osiedli i odwiedzania ubogich dzielnic w dużych miastach. Na­pady na turystów zdarzają się rzadko, w większości na terenach słabo zaludnionych.