Przewodnik turystyczny

Malezja, jest krajem położonym w Azji Południowo-Wschodniej. Jej obszar składa się w dwóch części: kontynentalne która obejmuje dwie trzecie powierzchni kraju, jest nią Półwysep Malajski, zaś jedna trzecia to część leżąca na terytorium Borneo. Malezja na Półwyspie Malajskim graniczy z Tajlandią i Singapurem, na wyspie Borneo z Brunei i Indonezją. Jest państwem zdominowanym przez islam, którym rządzi król, jednak w przeciwieństwie do Arabii Saudyjskiej nie jest to monarchia absolutna lecz konstytucyjna, gdzie istnieje dwuizbowy parlament. Kraj należy do dość zamożnym państw, a stolicy Kuala Lumpur wznosi się jeden z największych wieżowców świata. Jednym z głównych sektorów gospodarki jest turystyka, której sprzyja egzotyczny klimat.

Świat roślinny jest bardzo bogaty. Wiecznie zielone lasy tropikalne obecnie zajmują około 50% powierzchni kraju. Świat zwierząt jest typowy dla Regionu Sundajskiego. Do dużych ssaków żyjących w Malezji należą: słoń indyjski, nosorożec sumatrzański, tapir malajski i bawoły. Największym drapieżnikiem jest tygrys, a poza nim występują także pantery mgliste i niedźwiedzie malajskie. Do naczelnych należą gibony, a także orangutany. W Malezji znajduje się największe skupisko orangutanów, żyjącym w parku narodowym Sanktuarium Sepilok. Bogaty jest świat ptaków, gdzie występuje wiele gatunków różniących się upierzeniem i wyglądem, do ciekawych gatunków należy argus malajski. Liczne są także gatunki gadów, gdzie oprócz węży w tym jadowitych żyją jaszczurki takie jak smok latający i scynki wodne. Ze względu na klimat liczne są owady, zwłaszcza moskity i jadowite gatunki pająków. Obszary chronione zajmują 4,6% powierzchni kraju. Do parków narodowych należą wspomniane Sanktuarium Sepilok, a także Nar Niach, w którym występuje wiele orangutanów. Parki te znajdują się w Malezji Wschodniej. W Malezji Zachodnie leży Taman Negara.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. nie odbiegają od powszechnie przyjętych stan­dardów. Nie ma podatku VAT.

PRZEPISY PRAWNE. Przemyt i posiadanie narkotyków oraz broni karane są śmiercią.

MELDUNEK. Nie ma obowiązku meldunkowego.

UBEZPIECZENIE. Nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczeń osobowych. Honorowanie polis polskich towarzystw ubezpie­czeniowych uzależnione jest od decyzji instytucji świadczącej usługę. Ubezpieczenie można kupić na miejscu w licznych biurach podróży.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Od turystów z Europy nie są wymagane szczepienia. Nie ma szczególnych zagrożeń sani­tarno-epidemiologicznych. Opieka medyczna jest ogólnie dostępna. Lecznictwo państwowe jest stosunkowo tanie, a poziom usług niski. Usługi lekarzy prywatnych są płatne, łatwo dostępne, na bardzo dobrym poziomie.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Honorowane jest między­narodowe prawo jazdy. Uznawane jest również polskie prawo jazdy z załączonym tłumaczeniem na język angielski.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń. W przypadku podróży z części półwyspowej do stanów położonych na Borneo (Sarawak i Sabah) władze wymagają okazania paszportu i wy­pełnienia deklaracji imigracyjnej. Sieć drogowa jest bardzo dobrze rozwinięta; korzystanie ze wszystkich środków transportu jest bezpieczne. Na terenach pozamiejskich znajomość języka angielskiego jest znikoma i turysta może mieć kłopot z poro­zumieniem się także z lokalną administracją i policją.

BEZPIECZEŃSTWO. Przestępczość jest stosunkowo niewielka. Poważnym i stale rosnącym problemem są jednak kradzieże damskich torebek dokonywane przez złodziei na motocyklach. Rabunek dokonywany jest przez co najmniej dwie osoby, aczkolwiek zdarzają się napady grupowe i z użyciem broni palnej lub ostrych narzędzi. Samotne kobiety powinny raczej wystrzegać się plażo­wania w stanach Kelantan i Terengganu. Zagrożenie terrorystyczne zasadniczo nie występuje. Na wo­dach przybrzeżnych Malezji, w cieśninie Malakka i na wschodnim Borneo występuje zjawisko piractwa morskiego.

RELIGIA, OBYCZAJE. Należy przestrzegać muzułmańskich norm zwyczajowych, nie ubierać się wyzywająco i zachować umiar w spożywaniu alkoholu. Zalecenia te dotyczą zwłaszcza pro­wincji, gdzie przeważają muzułmanie i gdzie tradycyjne nakazy i zakazy islamu są bardziej rygorystycznie przestrzegane i egzek­wowane. Należy pamiętać, by wskazując coś lub kogoś używać kciuka.