Przewodnik turystyczny

Azerbejdżan, państwo w Azji nad Morzem Kaspijskim, graniczące z Rosją, Gruzją, Armenią, Iranem oraz Turcją.

Azerbejdżan cechuje się urozmaiconym środowiskiem geograficznym. Od wschodu na długości 680 km, graniczy z Morzem Kaspijskim, z dość urozmaiconą linią brzegową. W jej środkowej części leży długi na ponad 70 km Półwysep Apszeroński, gdzie u nasady leży stolica kraju- Baku. W strefie przybrzeżnej leżą liczne, niewielkie wyspy.

Przez mniej więcej środek kraju z północnego zachodu na południowy wschód ciągnie się rozległa Nizina Kurańska. Po obu stronach doliny kraj jest wyżynno-górzysty z przewagą gór. Na północy wznoszą się pasma górskie wchodzące w skład południowo-wschodniej części Wielkiego Kaukazu Masyw Wielkiego Kaukazu na terenie Azerbejdżanu jest najwyższym masywem górskim, gdzie najwyższym szczytem kraju jest Bazar Diuzi o wysokości 4 466 m n.p.m. Po drugiej stronie Niziny Kurańskiej w południowo-zachodniej części kraju wznoszą się pasma górskie Małego Kaukazu. Masyw ten został wypiętrzony w środkowym trzeciorzędzie. Jego najwyższym szczytem jest Gamış dağı o wysokości 3724 m n.p.m.

Pełny opis tutaj.

Kuchnia azerska

W kuchni dominuje baranina, wołowina oraz drób, wieprzo­wina jest trudno dostępna. Kuchnia azerbejdżańska opiera się głównie o ryż i mięso

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE.  Należy zadeklarować wszelkie cen­ne rzeczy (komputery przenośne, dzieła sztuki, wyroby jubiler­skie itp.). Przy wywozie dywanów, przedmiotów anty­kwa­rycznych, dzieł sztuki i wyrobów jubilerskich konieczne jest przedstawienie ich certyfikatów (wystawia je Ministerstwo Kultury, pomocy w uzyskaniu certyfikatu udzielają wyspe­cja­lizowane salony sprzedaży) oraz rachunków. Dozwolony jest wywóz do 0,125 kg czarnego kawioru.

MELDUNEK.  Cudzoziemiec przybywający do Azerbejdżanu na okres do 30 dni ma obowiązek wypełnić i złożyć w miejscu pobytu podanie (ankietę rejestracyjną) wraz z fotografią. Jeśli zamierza przebywać w Azerbejdżanie dłużej, obowiązany jest przejść w miejscu zamieszkania procedurę rejestracyjną.

UBEZPIECZENIE. Ubezpieczenia osobowe nie są obo­wiąz­kowe. Honorowane są polisy zdrowotne międzynarodowych to­wa­rzystw ubezpieczeniowych.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Nie ma obowiązkowych szczepień. Zagrożenie stanowi żółtaczka pokarmowa. Turyści odwiedzający latem azerbejdżańską prowincję, zwłaszcza po­łudnie kraju, mogą profilaktycznie zaszczepić się przeciwko błonicy i przyjmować preparaty antymalaryczne. Należy pić wodę przegotowaną lub dostarczaną w fabrycznych pojem­nikach oraz myć warzywa i owoce przed jedzeniem. W nagłych przypadkach można wezwać karetkę państwowego pogotowia ratun­kowego (tel. 103), której załoga udzieli podstawowej pomocy za niewielką opłatą lub bezpłatnie. W Baku istnieją też prywatne pogotowia – mają bardziej nowoczesny sprzęt, a per­sonel mówi po angielsku. Wezwanie kosztuje ok. 100 USD. Standardowa usłu­ga stomatologiczna w przyzwoitym gabinecie kosztuje od 100 USD. Poza Baku dostęp do pomocy medycznej jest utrudniony.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Przy krótkich pobytach honorowane jest polskie prawo jazdy. Przy pobytach dłuższych konieczne jest uzyskanie dokumentu azerbejdżańskiego. Obowiązkowe jest ubez­pieczenie OC i coroczny przegląd techniczny, dokonywany w odpowiedniej dla miejsca zamieszkania jednostce policji drogowej. Dowodem dokonania przeglądu jest certyfikat i naklejka na szybę. Drogi – poza nielicznymi wyjątkami – są w złym stanie i nie mają odpowiedniego oznakowania. Kierowcy nagminnie łamią prze­pisy, m.in. nie używają kierunkowskazów i wy­prze­dzają na trzeciego. W nocy należy uważać na nie oświetlone pojazdy oraz prowadzone z pastwisk zwierzęta. Przekraczając granicę Azerbejdżanu własnym środkiem transportu, właściciel pojazdu jest zobowiązany do uiszczenia kaucji wjazdowej, zwracanej przy wyjeździe. Wysokość kaucji zależy od wartości pojazdu, może to być nawet kwota w wysokości kilku tysięcy dolarów (opłaty przyjmowane są tylko i wyłącznie w dolarach).

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Planując podróż po regionie Kaukazu Południowego, trzeba pamiętać, że niektóre przejścia graniczne są zamknięte dla obcokrajowców. W podróżowaniu po kraju występują ograniczenia. Górski Karabach oraz pas ziemi wokół niego - m.in. powiaty (rejony) Qubadlı, Zangilan, Cabrayıl, Fizuli, Xocavand, Ağdam, Kalbacar i Lacin, łącznie ok. 20% powierzchni kraju - znajdują się pod faktyczną kontrolą Ormian i nie ma tam wjazdu. Funkcjonująca tam tzw. Republika Górskiego Karabachu nie jest uznawana przez władze RP, ani przez żadne inne państwo na świecie. Technicznie możliwe jest dostanie się do Karabachu od strony Armenii, lecz władze Azerbejdżanu stanowczo przed taką podróżą przestrzegają. Wiza tzw. Republiki Górskiego Karabachu w paszporcie turysty może uniemożliwić późniejszy wjazd do Azerbejdżanu. Dla obcokrajowca niedostępna jest również ta część pogranicza z Armenią, którą kontrolują władze w Baku, z wyjątkiem okolic miast Ağstafa i Qazax, przez które przebiega droga i linia kolejowa do Gruzji. Podróż po obszarach graniczących z Iranem (Astara, Lerik, Yardımlı, Calilabad) jest możliwa po uzyskaniu zgody straży granicznej Azerbejdżanu. Należy być tam przygotowanym na częste kontrole dokumentów. Nie ma ograniczeń w podróżowaniu po terenach sąsiadujących z wchodzącym w skład Federacji Rosyjskiej Dagestanem ani z Gruzją (m.in. rejony Zaqatala, Şaki, Qax, Oğuz, Qabala;, Qusar, Xacmaz). Dla mniej wymagających turystów najdogodniejszym środkiem komunikacji są mikrobusy (tzw. marszrutki). Przeciętna opłata za przejazd na dłuższej trasie (ok. 250-350 km) wynosi 5-8 USD. Z Baku, z okolic stacji metra „20 Stycznia”, mikrobusy we wszystkich kierunkach odjeżdżają co kilkanaście, kilkadziesiąt minut.

BEZPIECZEŃSTWO. Azerbejdżan jest krajem bezpiecznym. Za­grożenie przestępczością pospolitą jest niewielkie, choć sytuacja ta wydaje się, niestety, ulegać zmianie. Kradzieże samochodów (i z samochodów) są wciąż rzadkością, natomiast zwiększa się liczba napadów i rabunków, których ofiarami padają także cudzoziemcy. Władze sugerują, by w Baku cudzo­ziemcy po­wstrzymywali się od samotnych nocnych odwiedzin dyskotek i miejsc rozrywki, z wyjątkiem prestiżowych hoteli. Ogólnie rzecz biorąc, poziom bezpieczeństwa jest wciąż wyso­ki, jednak ze względu na sytuację w najbliższym sąsiedztwie (Irak, Kurdystan) oraz w samym Azerbejdżanie (konflikt karabachski) trudno o progno­zy wydarzeń na dłuższy okres.

RELIGIA, OBYCZAJE. W odróżnieniu od większości krajów muzułmańskich niezbyt restrykcyjnie przestrzega się tu praw i zasad islamu, w tym dotyczących spożywania alkoholu. Ko­biety najczęściej noszą ubiory europejskie, mężczyźni ubierają się w długie spodnie (szorty nie budzą zdziwienia jedynie na plażach i w ścisłym centrum Baku).

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Koszty utrzymania w Baku są o ok. 30% wyższe niż w War­szawie (prowincja jest znacznie tańsza). Planując podróż, należy liczyć przynajmniej 100 USD na każdy dzień pobytu – w zależności od indywidualnych wymagań i od tego, czy planuje się przebywać głównie w Baku, czy też poza stolicą.
•   Cena jednoosobowego pokoju w przyzwoitym hotelu w Ba­ku zaczyna się od 80–120 USD (w hotelach tańszych należy liczyć się np. z brakiem ciepłej bądź bieżącej wody). Na prowincji można wygodnie przenocować za połowę tej sumy lub nawet mniej (w hotelach w cenie poniżej 20 USD warun­ki są z reguły mocno spartańskie).
•   W Baku i większych miastach Internet jest powszechnie do­stęp­ny.
•   Należy unikać alkoholu pochodzącego z nie sprawdzonych źródeł (np. nabytego na bazarze). W obrocie znajduje się pewna ilość podrobionego wina i wódki marek gruzińskich i azerbejdżańskich.
•   Zimą występują przerwy w dostawie energii elektrycznej, bar­dziej dotkliwe poza stolicą i w peryferyjnych dzielnicach miast.
•   Latem uciążliwością są upały, przekraczające 40 st. C (li­piec–sier­pień). Najdogodniejszymi porami do odwiedzenia Azerbejdżanu są wiosna i jesień.
•   Coraz mniej powszechna, zwłaszcza poza Baku i wśród młod­szego pokolenia, jest znajomość rosyjskiego, choć po­zo­sta­je on najbardziej rozpowszechnionym językiem obcym i w każ­dej praktycznie miejscowości znajdzie się osoba dobrze mówiąca po rosyjsku.
•   Polska budzi dobre skojarzenia, a Polaków darzy się auten­tyczną sympatią.
•   Nie ma przeszkód w fotografowaniu, z wyjątkiem ozna­czonych obiektów, a także okolic granicy państwowej (nale­ży na to szczególnie uważać w Republice Nachiczewańskiej, w której strefy przygraniczne zajmują dużą część terytorium). Azerowie chętnie pozują do zdjęć, należy jednak zawsze pytać o zgo­dę, choćby gestem czy uśmiechem.
•   Działają polskie telefony komórkowe wszystkich systemów.