Przewodnik turystyczny

Boliwia, jest jednym z większych państw Ameryki Południowej. Państwo to leży w środkowej części kontynentu i jest jednym z dwóch krajów Ameryki Południowej nie mających dostępu do morza. Boliwia jest najwyżej położonym krajem kontynentu, ponad połowa powierzchni kraju to wyżyny i góry. Większość ludności stanowią Indianie Keczua i Ajmara (odpowiednio 33% i 30%). Metysi stanowią 25% ludności, a biali 12%.

Obyczaje i tradycje:

Meloniki. Tradycyjne kapelusze typu 'bowler hat' (melonik) noszone są przez mieszkańców pochodzenia indiańskiego i niekiedy - w przypadku kobiet - wskazują na stan cywilny właścicielek. Jeśli przechylone są na bok głowy, oznaczają stan panieński - jeśli natomiast znajdują się na jej czubku, świadczą o tym, że kobieta jest zamężna. Kolory i fasony kapeluszy różnią się w zależności od regionu.

Tkactwo. Jednym z najważniejszych przejawów boliwijskiej kultury jest tkactwo - sztuka, która obecnie przeżywa odrodzenie (rolnictwo w kraju podupada i mieszkańcy szukają sposobów na zarobienie przez sprzedawanie lokalnych wyrobów turystom).

Rodzina. Rodzina jest główną jednostką społeczną i centrum życia większości Boliwijczyków. Więzy rodzinne są silne. Na terenach wiejskich kilka pokoleń żyje często pod jednym dachem. Taka poszerzona rodzina jest dużym oparciem dla jej członków; wzajemna pomoc jest tu oczywistością. W miastach częściej spotyka się rodziny jednopokoleniowe (mąż, żona, dzieci).

Etykieta. Stosunki społeczne są dość sformalizowane. Kupujący w sklepach zobowiązani są okazywać szacunek sprzedawcom używając słowa 'proszę'. Ważne jest zwracanie się do mężczyzn grzecznościowym tytułem 'don', a do kobiet - 'dona'. Chłopi zwracają się do członków miejskiej, hiszpańskojęzycznej elity per 'dżentelmen'. Obyczaje zalecają bliskie stanie obok osoby, z którą się rozmawia. Patrzenie prosto w oczy jest akceptowane. Na terenach wiejskich przy powitaniu wymienia się uścisk dłoni, czasem klepnięcie w plecy, jednak publiczne całowanie czy przytulanie nie spotyka się z aprobatą otoczenia. Ważnym elementem boliwijskiej etykiety jest też gościnność i hojność.

Pollera. Jest rodzajem spódnicy noszonym przez Boliwijki pochodzenia indiańskiego. Pierwotnie był to strój hiszpańskich chłopek, który narzucany był rdzennym mieszkankom Boliwii przez władze kolonialne. Obecnie pollera jest symbolem dumy własnego pochodzenia i korzeni. Pollery są wykonane z wełny lub bawełny i bardzo kolorowe.

Kuchnia Boliwii

Wynika głównie z połączenia kuchni hiszpańskiej z tradycyjnymi składnikami Boliwii, z późniejszymi wpływami Niemców, Włochów, Basków, Chorwatów, Rosjan, Polaków, ze względu na napływ imigrantów z tych krajów. Trzy tradycyjne składniki kuchni Boliwii są to zboża, ziemniaki i fasola. Składniki te zostały połączone z wieloma składnikami wniesionymi przez Hiszpanię, takich jak ryż , pszenica i mięsa, jak wołowina, wieprzowina, kurczak.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Nie ma ogra­niczeń celnych, które odbiegałyby od powszechnie stoso­wanych. Przy zakupie pamiątek imitujących wyroby kultur prekolumbijskich należy zachować dowód zaku­pu w celu okazania go podczas kontroli bagażu na lotnisku.

MELDUNEK. Nie ma obowiązku meldunkowego.

UBEZPIECZENIE. Ubezpieczenia osobowe i komunikacyjne nie są wymagane, zalecane jest jednak ich wykupienie – zwłaszcza od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Szczepienia nie są obo­wiązkowe, jednak wskazane jest zaszczepienie się przeciw żółtej febrze, jeśli planuje się podróże w rejon lasów tropi­kalnych. W dżungli na wschodzie i północy kraju istnieje umiar­ko­wane zagrożenie malarią i dengą. Na większości obsza­rów górskich występuje ryzyko zakażenia chorobą Chagasa, przenoszoną przez plu­skwiaki. Ponieważ znaczna część Boliwii leży na obszarze wysokogórskim (np. stolica La Paz na wysokości ok. 4000 m n.p.m.), trzeba się liczyć z możliwością wystąpienia ob­jawów choroby wysokościowej (soroche), takich jak bóle głowy, jamy brzusznej i torsje. Objawy te na ogół ustają po mniej więcej dobie, jednakże osoby cierpiące na choroby układu krążenia powinny skonsultować się z lekarzem przed podjęciem podróży. By uniknąć efektu soroche lub przynaj­mniej go złagodzić, należy przestrzegać odpowiedniej diety (posiłki lekkostrawne, bez mięsa, mleka i alkoholu) na jeden dzień przed przyjazdem i w pierwszym dniu pobytu w rejonie wysokogórskim.
W większych miastach turyści mogą korzystać z ogólnie dostęp­nej pomocy i opieki lekarskiej, nie zawsze jednak jest ona na wysokim poziomie. Cena standardowej wizyty lekarskiej wynosi 25 USD, wizyta u dentysty kosztuje 30 USD, doba w klinice prywatnej: 60–100 USD.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń urzę­dowych. W całym kraju znajduje się bardzo dużo punktów kontroli anty­narkotykowej. Drogi w Boliwii są niebezpieczne ze względu na warun­ki terenowe i zły stan na­wierzchni. Zaleca się uważnie wybierać linie autobusowe, zwracając uwagę na stan tech­niczny pojaz­dów. Poważne utrudnienia w podróżach po kraju mogą spowodować blokady dróg, a także portów lotniczych wywołane protestami grup społecznych. Działa linia kolejowa łącząca południe i wschód Boliwii z Ar­gen­tyną (z pominięciem stolicy La Paz). Częste są przypadki odwoływania lotów. Obowiązuje opłata lotniskowa przy wylocie za granicę (25 USD od osoby) oraz na liniach krajowych (ok. 2-3 USD). Podczas podróży po Boliwii należy liczyć się również z utrudnieniami w transporcie mogącymi wynikać z warunków klimatycznych (zwłaszcza w porze deszczowej w miesiącach grudzień – kwiecień częste są lawiny błotne, osunięcia dróg i mostów itp.) oraz złego stanu technicznego środków transportu.

BEZPIECZEŃSTWO. Sytuacja polityczna i spo­łecz­na jest niestabilna. Zaleca się ograniczenie wyjazdów turystycznych do wschodnich departamentów Boliwii (La Paz, Oruro, Uyuni). Oprócz pospolitych napadów rabunkowych i przy­pad­ków kradzieży zdarzają się agresywne zachowania miej­scowej ludności. Częste napady odno­towuje się na atrak­cyjnym szlaku turystycznym z La Paz do Yungas. Nie­bez­pieczny ze względu na uprawy koki jest nizinny obszar Cha­pare, położony na północ od Santa Cruz. W dużych miastach należy zachować szczególną ostrożność w miejscach wzmożo­nego ruchu turystycz­nego (place, muzea, kościoły, targi, dworce) ze względu na częste kradzieże dokumentów i mienia osobistego. Zdarzają się przypadki okradania turystów przez osoby podające się za policjantów i posługujące się fałszywymi dokumentami tożsamości lub legitymacjami policyj­nymi.