Przewodnik turystyczny

  • Wg. kraju   Wpisz kraj
źródła: własne, opowieści i galerie użytkowników, Wikipedia, MSZ i inne komentarzy: 0
Chiny  - Przewodnik turystyczny

Chiny

Podstawowe informacje

Chińska Republika Ludowa

Język urzędowy: chiński
Języki używane: chiński
Stolica: Pekin
Ustrój polityczny: republika ludowa
Liczba ludności: 1.347.37 mln
Powierzchnia: 9 596 960 km2
Waluta: yuan (CNY)
Religia dominująca: Ateizm
Kod telefoniczny: +86
Flaga/Godło: flaga godło

Wiadomości

ilość: 12

Chiny budują największy wolnostojący budynek świata

Globalne Centrum Nowego Stulecia – tak nazywać się będzie konstrukcja, mogąca śmiało pomieścić w sobie trzy waszyngtońskie Pentagony i 20 budynków ope »

10 najwyżej położonych platform widokowych świata - miejsce 1.

Absolutnym numerem jeden w tym rankingu jest platforma widokowa na wysokości 488 m Canton Tower w chińskim mieście Kanton. Prawdopodobnie już wkrótce »

10 najwyżej położonych platform widokowych świata - miejsce 2.

Ranking dziesięciu najwyżej położonych platform widokowych znajdujących się w budynkach, które pną się w górę na wieleset metrów. Miejsce 2. Światowe »

Więcej

Przydatne informacje

Klimat:

Znaczne rozmiary państwa, a zwłaszcza duża rozciągłość południkowa sprawia, że w Chinach wyróżnia się trzy pasy klimatyczne. Ponadto znaczna rozciągłość równoleżnikowa, oraz urozmaicona rzeźba terenu warunkuje istnienie kilku odmian klimatycznych. Chiny leżą w strefach: zwrotnikowej na południu, podzwrotnikowej w środkowym pasie kraju i umiarkowanej na północy. Wschodnie, ale i też południowo-wschodnie Chiny znajdują się pod wpływem monsunowej cyrkulacji powietrza. Zachodnie zaś, gdzie obszary Tybetu wznoszą się na wysokość około 5000 m n.p.m. klimat jest całkowicie inny niż na obszarach nisko położonych. Występuje tam klimat o cechach typowych dla klimatu subpolarnego. Zachodnie Chiny poza Tybetem, a zwłaszcza północne (wokół Mongolii) to klimat wybitnie kontynentalny, cechujący się znaczną suchością. Chiny południowo-wschodnie i wschodnie reprezentują klimat zwrotnikowy monsunowy. W rejonie 28°N (rejon miasta Wenzhou) klimat wciąż monsunowy przechodzi w pas klimatu podzwrotnikowego. Reasumując regiony leżące do 600-1 000 km w głąb lądu mają klimat posiadający cechę monsunową. Cechą tego klimatu jest sezonowość kierunków wiatru i występowania opadów. W zimie masy chłodnego powietrza przemieszczają się z głębi lądu w kierunku południowym, w tym czasie opady deszczu są słabe. Wraz z nastaniem wiosny, wiatr zmienia kierunek i wiej z południowego wschodu, czyli znad Oceanu Spokojnego. Występują wtedy deszcze monsunowe. Opady deszczu są wysokie z letnim maksimum. Wilgotno jest także w górach na południowym wschodzie Chin. Im dalej na północ tym opady niższe, panuje tam klimat umiarkowany, ale wciąż nacechowany wpływami wiatrów monsunowych. Temperatury są dość gorące, w rejonie Hongkongu zimą otrzymują się na poziomie 15-17 °C, latem zaś na poziomie 27-30 °C. Pomimo szerokości geograficznej, latem nie występują upały, a zimą w rejonie południowego wybrzeża mogą docierać masy zimnego powietrza z głębi lądu. Posuwając się dalej na północ temperatury są nieco niższe zimą, ale latem wciąż pozostają niezmienione. Latem na wybrzeżu Morza Południowochińskiego do częstych zjawisk należą burze i sezonowe huragany, zwane tajfunami. Regiony Chin północno-wschodnich gdzie znajduje się stolica kraju Pekin, cechują się klimatem umiarkowanym, choć wciąż istniej wpływ wiatrów monsunowych. Opady deszczu w północno-wschodnich Chinach na wybrzeżu są średnie. Im dalej na zachód, czyli w głąb lądu tym wpływ monsunów jest coraz słabszy. Region Pekinu reprezentuje klimat umiarkowany ciepły, gdzie temperatury zimą są często ujemne, średnio -5 °C. Wiąże się to z wpływem wiatrów wiejących z północny, które nanoszą zimne powietrze znad Syberii, a brak łańcuchów górski nie zatrzymuje tych mas powietrza. Taka sama sytuacja występuje w północnych stanach Ameryki. Latem zaś w Pekinie jest bardzo ciepło, a kilka tygodni to upały gdzie temperatura w dzień dochodzi do 35 °C. Średnio latem w Pekinie wartości termiczne wahają się od 27 do 30 °C. W Mandżurii klimat posiada chłodną odmianę. Zimą występują silne mrozy, gdzie średnio jest -20 °C, a wpływ wiatrów znad Syberii sprawia, że tym regionie notuje się rekordy niskich temperatur na do -50 °C. Latem jednak jest ciepło do 25 °C. Obszary północne, przy granicy z Mongolią, to strefy klimatu umiarkowanego suchego o wybitnych cechach kontynentalnych. Obszary te cechują się bardzo skąpymi opadami deszczu. Temperatury są skrajne, zimą średnie wartości wahają się od -20 do 0 °C. Częstym zjawiskiem są silne wiatry wiejące znad Syberii, które obniżają drastycznie temperaturę. Latem jest całkiem inaczej, temperatury są dość wysokie i średnie wartości latem wynoszą nawet 35 °C. Na pustyniach występują upały gdzie w ciągu dnia występuje upał do 40 a nawet 50 °C, a w nocy występują spadki nawet do 0 °C. Zachodnie Chiny na północ od Tybetu także cechują się podobnym klimatem, lecz ze względu na obecność wysokich pasm górskich, Tienszan, temperatury są chłodniejsze, a śnieg w górach utrzymuje się przez cały rok. Opady w tych górskich regionach są wyższe, niż te na terenach niżej położonych. Tereny nisko położone jak Kotlina Dżungarska mają taki sam przebieg pogodowy jak np. pustynia Ałaszan. Tybet jest regionem o całkiem innym klimacie niż reszta Chin. Te wysoko położone regiony górskie, często powyżej 5000 m n.p.m. nazywane dachem świata – to klimat zimny, o cechach nie tylko klimatu wysokogórskiego, ale subpolarnego. Dodatkowo klimat Tybetu jest suchy, gdzie obecność wysokiego łańcucha Himalajów uniemożliwia dotarcie wilgotnym masom monsunu letniego nad obszar Tybetu. Opady jeśli występują to przeważnie jest to śnieg. Zimą średnie temperatury wahają się od -20 do -10 °C. Latem jest nieco cieplej, ale i tak średnie wartość termiczna, rzadko osiąga 10 °C. Im wyżej tym jest zimniej, w wyższych partiach gór, a zwłaszcza w Himalajach, przez całych rok temperatury są ujemne. Pogoda tam jest surowa, silne morzy wiatry i burze śnieżne sprawiają, że góry te mogą zdobywać jedynie wprawni alpiniści. Co niezwykle Himalaje są dość suchym regionem (poniżej 500 mm. rocznie), gdzie opady jeśli występują to tylko w postaci śniegu. więcej

Możliwości płatnicze:

Podstawowo jednostką monetarną jest yuan, który dzieli się na dziesięć jiao, a ten na dziesięć fenów. W Chinach można wypłacić gotówkę bezpośrednio z bankomatów przy pomocy międzynarodowej karty kredytowej lub debetowej w bankomatach banków chińskich, na których znajduje się logo Maestro lub Visa. Zazwyczaj limit jednej wypłaty wynosi 2500 RMB, czyli 250 Euro, jednak można dokonywać kilku wypłat bezpośrednio po sobie. Karty kredytowe są zazwyczaj akceptowane, ale przed dokonaniem zakupu należy sprawdzić możliwości zapłaty kartą. Większość ban­komatów przyjmuje jedynie karty wydane przez chińskie banki. Udając się w odległe rejony Chin, lepiej upewnić się (np. przy zamawianiu hotelu), czy można posłużyć się tam konkretną kartą płatniczą, lub zawcza­su zaopatrzyć się w gotówkę. Karty płatnicze są przyjmowane zwykle tylko w hotelach co najmniej średniej klasy oraz w większych sklepach i supermarketach w dużych miastach. Ostatnio na południu Chin (Kanton, Shenzhen) odnotowuje się przypadki wypłaty przez bankomaty fałszywych banknotów – o czym należy natychmiast powiada­miać miejsco­wą policję. Nie nale­ży udostępniać kart miejscowej obsłudze, która powin­na zrealizować rachunek za pomocą tzw. terminalu w obec­ności klienta. Należy zapisać numer konta bankowego, EC lub kart kredytowych, numeru telefonu do swojego banku oraz nazwy wydawcy kart na wypadek ich utraty lub kradzieży. Wymiany dewiz można dokonać w bankach i ich filiach na lotniskach, dworcach, w hotelach. Stanow­czo prze­strzega się przed korzystaniem z przy­pad­kowych usług wymiany pieniędzy (proceder prawnie zabroniony, ponadto zdarzają się oszustwa – istnieje duże ryzyko otrzymania fałszy­wych bankno­tów chińskich).więcej

Dokumenty i wiza:

Obywatele polscy udający się do Chin muszą mieć ważną wizę pobytową lub tranzytową (osoby oczekujące na lotnisku na międzynarodowe połączenia lotnicze nie dłużej niż 24 godziny mogą opuścić lotnisko na podstawie krótkotrwałego zezwolenia uzys­ki­wanego bezpośrednio przy odprawie paszportowej). Wyjazd z terytorium Chin konty­nen­talnych do Specjalnej Strefy Administracyjnej Hongkongu i/lub Makao traktowany jest jako opuszczenie granic ChRL i automa­tycznie anuluje ważność posiadanej wizy jednokrotnej. Planując podróż do tych miejsc, należy pamiętać, aby w chińskich urzędach konsularnych ubiegać się o wizę dwu- lub wielokrotną. Wizę na wjazd do Chin kontynentalnych z Hong­kongu lub z Makao można uzyskać w działających tam biurach łącznikowych centralnych władz ChRL, a także za pośrednictwem agencji turystycznej China Travel Service. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach wizę można uzyskać na lotnisku. Pobyt na terytorium ChRL bez ważnej wizy (przedłużenie okresu pobytu poza termin waż­ności wizy) karany jest naliczanią grzywną w wyso­kości ok. 500 CNY za każdy dzień pobytu bez ważnej wizy. Paszport nato­miast powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy ponad termin upływu ważności chińskiej wizy. Władze chińskie często nie informują turystów o zamknięciu niektórych granic na czas świąt narodowych, co wielokrotnie już powodowało duże utrudnienia formalne dla planujących opuszczenie w tym czasie terytorium ChRL. Od turystów indywidualnych chińskie urzędy konsularne mogą wymagać okazania biletu powrotnego. Nie ma obowiązku posiadania określonej kwoty pieniędzy na każdy dzień pobytu. Przedłużenia ważności wizy można dokonać jedynie w dużych miastach w Biurach Bezpieczeństwa Publicz­nego, tzw. gonganju (w Wydziałach Kontroli Ruchu Osobo­wego Cudzoziemców). Pro­ce­dura przedłużania ważności wizy trwa zwykle 5 dni roboczych, co należy uwzględnić w planach podróży.więcej

Czas:

UTC +8więcej

Turystyka:

Poza międzynaro­dowymi portami lotniczymi i kolejo­wymi przejściami na granicy z Kazachstanem, Mongolią, Federacją Rosyjską, KRL-D oraz na południu z Wietnamem dla cudzoziemców dostępne są nieliczne drogowe punkty gra­nicz­ne. Sytuacja przedstawia się podobnie na granicy z Pakistanem, Kirgizją, Kazachstanem, Wietnamem, Laosem. Punkty granicz­ne między Nepalem i Tybetem czynne są tylko okresowo i za­zwy­czaj zamykane są podczas świąt pań­stwowych (co należy zawsze brać pod uwagę, kiedy aplikujemy o określony termin ważności wizy). Cudzoziemcom nie zezwala się na wjazd własnymi pojazdami na terytorium Chin. Wyjątek mogą stano­wić międzynarodowe rajdy, ekspedycje itp., jednak imprezy takie muszą być zorganizowane przez wyspecjalizowaną chińską agencję turystyczną, która opracowuje trasę, uzyskuje stosowne zezwolenia od władz i deleguje osoby towarzyszące cudzoziemcom na trasie przejazdu.więcej

Opis:


Chiny, są największym państwem azjatyckim (nie licząc azjatyckiej części Rosji) i największym na świecie pod względem liczby ludności. Terytorium Chińskiej Republiki Ludowej skupia 6,5% powierzchni lądowej świata i prawie jedną czwartą światowej populacji ludzi. Obejmują historyczne Chiny (bez Tajwanu) oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych. Chiny to najludniejsze państwo świata o populacji przekraczającej 1,3 mld osób.

Obecny ustrój Chin jest nominalnie socjalistyczny (tzw. socjalizm o chińskich właściwościach), w praktyce jest to jednak kapitalizm, bez charakterystycznych np. dla UE rozległych zabezpieczeń socjalnych, cechujący się lekkim zabarwieniem nomenklaturowym i dużym woluminem inwestycji zagranicznych oraz eksportu. W sferze polityki, partia komunistyczna sprawuje autorytarne rządy odwołując się do nacjonalizmu, tępiąc ruchy opozycyjne i próbując budować gospodarkę opartą na wiedzy na wzór krajów sąsiednich m.in. Japonii, Korei Płd., a także Singapuru.

Chiny to także jeden z najstarszych ośrodków cywilizacyjnych świata, o odrębnej i bogatej tradycji muzycznej, teatralnej, literackiej, filozoficznej oraz historycznej, a także naukowej. Po zakończeniu rewolucji kulturalnej chińska kultura stopniowo się odradza, chociaż zdaniem krytyków szkody wyrządzone za rządów Mao Zedonga są zbyt wielkie, aby możliwe było jej pełne odrodzenie[potrzebne źródło]. Bezprecedensowe w dzisiejszych Chinach jest również obecne otwarcie tego kraju na świat.

Świat zwierząt jest bardzo zróżnicowany, co oczywiście jest normalne przy państwie o tak dużej powierzchni i urozmaiconym środowisku geograficznym. W Chinach do najbardziej osobliwych i najbardziej rozpoznawalnych gatunków zwierząt należy niedźwiedź panda, który jest jednym z najbardziej zagrożonym wyginięciem gatunków na Ziemi.
Zachodnia połowa kraju należy Regionu Środkowoazjatyckiego Palearktyki. Górskie tereny Tybetu są zamieszkiwane największe zwierzę Chin – "jak", który jest dużym ssakiem kopytnym, gęsto pokryty długą sierścią, przystosowany do życia w warunkach ciężkiego klimatu. Do innych zwierząt kopytnych należą: gazela tybetańska, nachur i koziorożec syberyjski. Do drapieżników zaś należą irbis i niedźwiedź tybetański. Z ptaków w zachodnich Chinach żyją sępy z których najbardziej okazały się sęp himalajski. Tereny leżące na północ od Tybetu, czyli stepy i pustynie zamieszkuje wielbłąd dwugarbny. Do innych gatunku warto zaliczyć konia Przewalskiego i kułana, oraz liczne gatunki gryzoni.
Wschodnia część kraju należy do Regionu Mandżurskiego. Do najbardziej charakterystycznych ssaków wschodniej części Chin należą: jeleń wschodni, piżmowiec, goral, oraz syberyjski podgatunek tygrysa i jenot. Z ptaków we wschodnich Chinach bytują żurawie mandżurskie, z płazów do szczególnych gatunków należy salamandra olbrzymia. W Mandżurii, na obszarach graniczących z tajgą występuje niedźwiedź brunatny.
Południowa część kraju to Region Indochiński Krainy Orientalnej. W tym regionie Chin, do nielicznych gatunków należy słoń indyjski, a do pospolitych zwierząt należą jeleniowate takie ja np. mundżak. Z drapieżników żyjących na południu Chin zaliczyć należy tygrysa i lamparta. Jako, że są to regiony klimatu zwrotnikowego, to w tej części Chin występują naczelne jak np. gibon hulok. Wśród ptaków licznie występują przedstawiciele bażantów, a poza nimi endemiczne dla regionów południowej Azji – turkuśniki. Największym ptakiem drapieżnym południowych Chin jest bielik białobrzuchy. Liczne są także gady, a zwłaszcza jaszczurki oraz węże z których największe rozmiary osiąga jadowita kobra królewska i należący do dusicieli pyton tygrysi. W dorzeczu Jangcy żyje jeden z najmniejszych krokodylowatych – aligator chiński.

Kuchnia chińska


Kuchnia chińska to zbiorcza nazwa wszystkich zwyczajów kulinarnych ludów mieszkających w Chinach, a często również w innych krajach wschodniej i południowo-wschodniej Azji.
Mimo wielu cech wspólnych (np. duża ilość warzyw), między regionami Chin występują bardzo duże różnice pod względem używanych składników, przypraw oraz sposobów przyrządzania. Wyróżnić można różne odmiany kuchni chińskiej:
  pekińska - kuchnia północnych Chin, oparta na tradycjach kulinarnych prowincji Hebei i Szantung. Podstawą pożywienia są pszenne bułeczki gotowane na parze oraz makaron. Dania z ryżu należą do rzadkości. Duży wpływ na kuchnię tego regionu mieli w przeszłości Mongołowie, wprowadzając dania mięsne, opiekane na rożnie i smażone.
   kantońska - kuchnia południowych Chin (okolic Kantonu oraz Hongkongu), najbardziej znana na Zachodzie, używająca głównie ryżu i drobno posiekanych składników szybko smażonych na woku. W morskich regionach Chin dominują potrawy z ryb i owoców morza.
   szanghajska - kuchnia wschodnich Chin (miasta Szanghaj, Suzhou, Hangzhou i Nankin, charakteryzująca się słodkim smakiem (brązowy cukier dodaje się często do dań mięsnych). Słynie z ryb i owoców morza.
   syczuańska - kuchnia Chin zachodnich, oparta na wołowinie, bardzo pikantna. Słynie z potraw wędzonych.
   hunańska - kuchnia regionów centralnych, położonych wzdłuż rzeki Jangcy, ryżowego zagłębia Chin. Bardzo pikantna.
   fukieńska - kuchnia południowo-wschodnich Chin, znanych z najlepszego sosu sojowego, pierożków i wielkiej różnorodności zup
   sinciang - kuchnia północno-zachodnich Chin, najbardziej odmienna, w której widoczne są wpływy Azji Środkowej. Nie ma tam ryżu, więc używane są różne zboża. W niektórych regionach tej części kraju dominuje islam, nie je się tam zatem popularnej na południu wieprzowiny. Stosuje się gotowanie na wolnym ogniu w glinianym garnku.
   nyonya - odmiana kuchni chińskiej spotykana w Malezji i Singapurze, będąca skrzyżowaniem upodobań chińskich i malajskich
   chaozhou - kuchnia regionu Chaoshan w prowincji Guangdong, słynąca z owoców morza i delikatnych, wykwintnych dań

Pełny opis tutaj.



Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. W de­kla­racji celnej wjazdowej (declaration form for incoming passengers) cudzoziemiec ma obowiązek zgłosić wszystkie wartościowe przed­mioty, które ma przy sobie (np. kamerę wideo, aparat fotograficzny, odbiornik radiowy, cenną biżu­terię). Nie wolno wwozić waluty chińskiej, publikacji uznawanych przez prawo chińskie za szkodliwe (w tym pornografii i wydawnictw krytykujących władze i ustrój ChRL oraz materiałów propa­gujących działanie zakazanych w Chinach sekt, np. Falungong), żywności, roślin, probówek z krwią. Podczas opuszczania terytorium ChRL należy wypełnić tzw. deklarację wyjazdową (declaration form for outgoing passengers), zgodnie z którą wolno wywieźć jedynie ograniczoną ilość alkoholu (zwykle jest to 1 litr, nie może znajdować się w bagażu podręcznym), kamer, lapto­pów, apa­ratów fotograficznych o wartości przekraczającej 5 tys. CNY, waluty chińskiej w gotówce w kwocie wyższej niż 20 tys. CNY (lub 5 tys. USD), dóbr kultury, zagrożonych gatunków roślin i zwierząt, przekaźników i odbiorników radiowych, a także wszel­kich próbek, przedmiotów przeznaczonych do handlu, reklam i ogłoszeń. Nie respektowanie tych przepisów karane jest kon­fis­katą zakwestionowanych artykułów przy przekra­czaniu granicy. Bez certyfikatu zakupu nie wolno wywozić dzieł sztuki, rzadkich wydawnictw, wyrobów z kamieni szlachetnych oraz samych ka­mie­ni szlachetnych.

PRZEPISY PRAWNE. Uczestnictwo w jakichkolwiek demonstracjach lub rozdawanie ulotek nie jest tolerowane i może narazić na aresztowanie. Przebywanie w stanie nietrzeźwym w miejscach publicznych nie jest akceptowane i stanowi wykroczenie. Za przestępstwa związane z narkotykami prawo chińskie przewiduje surowe kary, z karą śmierci włącznie. Za popełnione przestępstwa cudzoziem­com grożą kary określone w przepisach prawa miejscowego. Po­sia­danie narkotyków jest surowo karane, do kary śmierci włącznie. Dopuszczenie się przez cudzoziemców drob­niej­szych wykro­czeń skutkuje zwykle natychmiastowym wyda­le­niem z Chin. Prostytucja jest zakazana, cudzoziemcom za korzy­stanie z niej gro­żą wysokie grzywny oraz kara poz­bawienia wolności do 10 dni.

MELDUNEK. W Chinach istnieje obowiązek meldunkowy dla cudzoziemców. Pobyt prywatny wymaga rejestracji na naj­bliższym posterunku policji w ciągu 24 godzin od chwili prze­kroczenia granicy. Rejestracji osób zamieszkujących w hote­lach dokonuje administracja hotelu. Wynajmując mieszkanie, cudzo­ziemcy obowiązani są w ciągu 14 dni od momentu wprowa­dzenia się, przy pomocy właściciela lokum, bezwzględnie zamel­dować się na najbliższym posterunku policji.

UBEZPIECZENIE. Ubezpieczenie zdrowotne lub NW nie jest wymagane. Podróżujący samolotem na trasach krajowych mogą wykupić na lotnisku dobrowolne ubezpieczenie w cenie 20 CNY. Polisy zagranicznych firm ubezpieczeniowych nie są auto­ma­tycznie uznawane. Cudzoziemiec płaci za wszystkie usługi medyczne gotówką. Zwrotu kosztów leczenia można dochodzić po powrocie do kraju, przedstawiając firmie ubez­pieczeniowej rachunki, które w miarę możliwości powinny być wystawione w języku angielskim. Niektóre z firm ubezpie­czeniowych wyma­gają poświadczenia rachunków przez właściwy terytorialnie urząd konsularny RP.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Ważna książeczka szcze­pień jest wymagana, jeśli turysta przybywa z kraju lub regionu umieszczonego na liście zagrożeń epidemiologicznych WHO. Przed przekroczeniem granicy należy wypełnić deklarację zdro­wotną. Od czasu epidemii SARS, tj. od kwietnia 2003 r., podróż­ni są obowiązani do zgłaszania chińskim służbom sanitarno-epidemiologicznym takich objawów jak wysoka gorącz­ka, kaszel, symptomy prze­ziębienia. Wszystkim podróżnym przybywającym do Chin mierzo­na jest przy użyciu elektronicz­nych skanerów tempe­ratura ciała. W Chinach nadal odnotowuje się zwiększoną liczbę zachorowań na żółtaczkę pokarmową typu A – zalecane jest szczepienie profilaktyczne. Turyści często uskarżają się na biegunki i zatrucia pokarmowe – przyczyną takich dolegliwości jest najczęściej żywienie się w przygodnych zakładach gastronomicznych nie przestrzegających norm sanitar­nych. Aby uniknąć dolegliwości gastrycznych, produkty spo­żyw­cze, szczególnie owoce, należy dokładnie myć przed spożyciem. Nie jest wskazane picie nie przegotowanej wody z kranu. W południowej części Chin, na południe od 25. równoleżnika, występuje zagrożenie amebą, malarią, gorączką tropikalną. W re­gionach wiejskich Chin południowych występuje zagro­żenie wirusowym zapaleniem opon mózgowych, które jest roznoszone przez komary. W Tybecie i w innych regionach wysokogórskich nie należy pić nie przefiltrowanej wody.
Opieka medyczna – poza rejonami głębokiego interioru (Tybet, Xinjiang, Gansu, Qinghai, Mongolia Wewnętrzna, część Sichuanu, Guizhou i Yunnanu) – nie stanowi problemu. W wiel­kich miastach działają szpitale wszystkich specjalności, wyposażone w najnowocześniejszą aparaturę medyczną. Opłata za wizytę u lekarza wynosi od 20 do 100 USD. Cena za dobę pobytu cudzoziemca w szpitalu wynosi od 60 do 200 USD i nie obejmuje kosztów usług medycznych, badań ani leków, za które płaci się dodatkowo. Koszty operacji wynoszą od kilkuset dola­rów amerykańskich do kilkudziesięciu tysięcy. W największych miastach Chin w zagranicznych klinikach usłu­gi medyczne i stomatologiczne świadczone są na światowym poziomie, co wiąże się z niezwykle wysokimi kosztami (wizyta lekarska od 90 USD). Ze względów praktycznych przed przyjazdem do Chin lepiej zaopatrzyć się w podstawowe leki krajowe, gdyż popularne jest tu leczenie specyfikami medycyny chińskiej, które nie mają odpowiedników w polskiej farma­kologii. Osoby ze schorzeniami układu krążenia powinny unikać podróży do rejonów wysoko­górskich (Tybet, Sichuan, Yunnan, Qinghai, Gansu, Xinjiang). Wybierając się do Chin, należy koniecznie uwzględnić wystę­pujące w ostatnim czasie zagrożenie wirusem ptasiej grypy. Aby nie narażać się na ryzyko infekcji, należy unikać podróżowania po prowincjach, w których wykryto ogniska choroby (np. Tybet, Qinghai, Xinjiang, Mongolia Wewnętrzna), nie jeść mięsa drobio­we­go niewiadomego pochodzenia, unikać styczności z ptactwem, jak również dokładnie śledzić sytuację epidemiologiczną.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Niemal całe terytorium ChRL jest dostępne dla cudzoziemców, z wyjątkiem oznakowanych stref wojskowych, stref przygranicznych oraz innych obszarów, do których wstęp jest ograniczony. Odstępstwem od tej reguły są regiony, w których przyjmuje się wyłącznie zorganizowane grupy turystyczne (np. Tybet, północno-zachodni Xinjiang, niektóre parki narodowe). Planując wyjazd do Tybetu, należy wcześniej uzyskać zezwolenie na podróż. Można je otrzymać, wykupując świadczenia turystyczne w uprawnionym miejsco­wym biurze pod­ró­ży (pakiet usług zawiera zwykle dojazd do Tybetu i trans­port na miejscu, noclegi, organizację wycieczek itp.). W związku z rosnącym zainteresowaniem wyjazdami tu­rys­tycznymi do Tybetu warto w skrócie omówić warunki wjazdu na terytorium tego regionu autonomicznego. Wbrew ogólnie panu­jącym opiniom, nie ma formalnych przeszkód w odnie­sieniu do wyjazdów grupowych do Tybetu. Potrzebna jest natomiast specjalna zgoda władz Tybetu na poruszanie się po tym regionie. Należy ją załatwić przed wyjazdem do Tybetu. Bez wcześniejszego uzyskania pozwolenia nie można dokonać zakupu biletów na pociąg lub samolot. Celem odwiedzenia szeregu regionów w Tybecie wymagane jest posiadanie dodatkowo oddzielnych pozwoleń. Każdy cudzoziemiec podróżujący do Lhasy musi być członkiem grupy turystycznej. Wielkość grupy powinna wynosić co najmniej 2 osoby, jednak minimalna liczba może być zwiększona do 3 lub 4 osób. Wszystkie osoby w grupie turystycznej muszą mieć to samo obywatelstwo oraz posiadać paszport tego samego państwa. Wszystkie formalności związane z podróżą do Lhasy muszą być załatwione co najmniej 10 dni roboczych przed planowanym wyjazdem, z uwagi na to, iż tyle czasu jest wymagane przy ubieganiu się o uzyskanie pozwolenia na wjazd do Tybetu. Rezerwacja hoteli musi być dokonana z wyprzedzeniem a cały program wycieczki turystycznej zaplanowany przed przyjazdem. Wszystkie wycieczki do Lhasy i Tybetu odbywają się w towarzystwie przewodnika (pilota) turystycznego, który musi być wynajęty przed przyjazdem oraz towarzyszy turystom przez cały okres podróży po Tybecie. Wszelkich formalności należy dopełnić w autory­zowanym chiń­skim biurze podróży, które wymaga przedło­żenia: kopii ważnego paszportu, kopii wizy chińskiej z pasz­portu polskiego, informacji o osobach starających się o wjazd do Tybetu (CV), programu całego pobytu w ChRL oraz szcze­gółowego programu pobytu w Tybecie. Zgoda władz Tybetu jest odpłatna, a  biuro podróży zazwyczaj potrzebuje 1 miesiąca na załatwienie wszystkich wymaganych formalności. Podróżując po Chinach, trzeba liczyć się z koniecznością dokonywania opłat na poczet obowiązkowego ubezpieczenia za jazdę autobusami dalekobieżnymi lub opłat turystycznych związanych z przeby­waniem w miejscach atrakcyjnych pod względem kulturowym, historycznym lub przyrodniczym. Najbezpieczniejszym i dość tanim środkiem transportu jest kolej. Miejscowe linie lotnicze szybko się modernizują i obec­nie oferują przyzwoity poziom usług. Jakość usług i stan techniczny transportu samochodowego w Chinach są bardzo zróżnicowane – od nowych, luksusowych autokarów z wszel­kimi wygodami oraz profesjonalną obsługą do zrujnowanych, starych autobusów, których stan techniczny może budzić poważne zastrzeżenia, a pod­różowanie nimi, szczególnie po górskich drogach Chin południowych, może wiązać się z ryzykiem.

BEZPIECZEŃSTWO. Mimo odnotowywanego z roku na rok wzrostu liczby czynów kryminalnych poziom przestępczości w Chi­nach jest wciąż stosunkowo niski. Najczęstsze są kradzieże kieszonkowe w miejscach uczęszczanych przez turystów. Obecnie cudzo­ziemcy – kilka lat temu chronieni jeszcze przez prawo chińskie – podlegają tym samym restrykcjom co obywatele ChRL; w niektórych przypadkach można nawet mówić o dyskry­minacji oraz wymuszaniu dużych kwot pieniężnych. Warto w związku z tym ze szczególną uwagą odnosić się do przepisów ruchu drogowego, jak również nie uczestniczyć w sytuacjach potencjalnie zagrażających własnemu bezpieczeń­stwu, bowiem sprawy sądowe ciągną się w Chinach latami, a interwencje urzędów konsularnych często nie są respekto­wane przez lokalne władze. Polskie urzędy konsularne mają do czy­nienia z licznymi przypadkami kradzieży dokumentów podróży. Należy wówczas natychmiast udać się na najbliższy posterunek policji w celu uzyskania zaświadczenia o kradzieży paszportu. Zdarzają się także przypadki wymuszeń pieniędzy w wątpliwej jakości lokalach rozrywkowych, punktach masażu itp. oraz napady na turystów zagranicznych przebywających w odludnych miejscach (np. biwakujących „na dziko”). Nowym zjawiskiem zgłaszanym przez turystów jest kilkakrotne ściąganie należności z konta bankowego podczas płacenia rachunku kartą płatniczą – zwłaszcza w restauracjach, barach, sklepach oraz podczas pobie­ra­nia pieniędzy z bankomatów. Cudzoziemcy często wypo­ży­czają w Pekinie rowery, a właści­ciele wypożyczalni żądają w zastaw dokumentów. Jeżeli zdarzy się kradzież pojazdów, właściciele żądają odszkodowań sięgających kilkuset dolarów. W lokalach zaleca się pilnowanie swoich napojów w celu uchronienia się przed dodaniem do nich niepożądanych substancji.

RELIGIA, OBYCZAJE. W Chinach nie spotyka się szczególnych restrykcji związanych ze zwiedzaniem przez turystów miejsc kultu. W klasztorach buddyjskich, świątyniach taoistycznych i me­czetach islamskich należy zachowywać się z szacunkiem właściwym miejscom religijnym i respektować obowiązujące tam zalecenia, np. nie fotografować wnętrz zwiedzanych obiektów.

JEDZENIE I NAPOJE. Jedzenie jest zróżnicowane, ogólnie smaczne i niedrogie. Tam gdzie kelnerzy nie mówią po angielsku, należy wybierać restauracje z ilustrowanym menu. Jeżeli cierpią Państwo na alergie lub pozostają na diecie, zaleca się poproszenie o przetłumaczenie na j. chiński i skonsultowanie z personelem restauracji. Woda butelkowana jest powszechnie dostępna. Wodę z kranu należy przegotować przed spożyciem.

ŚWIĘTA. Świętami państwowymi w Chinach są: 1 stycznia (Nowy Rok), Chiński Nowy Rok – tzw. Święto Wiosny (święto ruchome, zależne od kalen­darza księży­cowego, zwykle przypada na koniec stycz­nia–początek lutego). Ustawowo wolne są z tej okazji 3 dni, lecz w zależności od układu dni w kalendarzu Chińczycy mają w związku z tymi świętami co najmniej tydzień wolny od prac, Święto Zmarłych przypada na przełom marca i kwietnia, 1 maja (Święto Pracy), na przełom września i października wypada Święto Festiwalu Smoczych Łodzi, Święto Środka Jesieni lub Ciastek Księżycowych również wypada na przełomie września i października, 1 października (Święto Narodowe – Utworzenia Chińskiej Republiki Ludowej). Podczas tych świąt nie pracują urzędy, ale czynne są sklepy, a w dużych miastach domy towarowe są otwarte nawet dłużej niż w dni powszednie. W okresie świąt ogromnie wzrasta krajowy ruch turystyczny. Miliony chińskich podróżnych odwiedzają tu­rystycznie atrak­cyjne miejsca. Ceny biletów i usług są wówczas najwyższe, mogą również występować trudności z rezer­wacją hoteli i zakupem biletów komunikacyjnych.

PRZYDATNE INFORMACJE:
   Cudzoziemiec musi mieć przy sobie paszport z ważną chińską wizą – jest on niezbędny m.in. przy meldowaniu się w miejscu czasowego pobytu (hotele, pensjonaty), przy zakupie biletów na wszystkie rodzaje środków komunikacji, a także przy wejściu na lotniska i wymianie pieniędzy w banku. Radzimy, więc przed udaniem się na wycieczkę do Chin zrobienie kserokopii pierwszej strony swojego paszportu oraz strony, na której znajduje się ważna wiza chińska. Taką kserokopię należy nosić przy sobie w innym miejscu niż paszport.
   Przynajmniej na sześć tygodni przed wyjazdem należy upewnić się jakie szczepienia są wymagane. Wymagania dotyczące szczepień znacznie różnią się w zależności od tego, jaką część Chin będzie się odwiedzać.
   Ze względu na wilgoć powietrza i smog w miesiącach letnich, osoby z chorobami układu oddechowego powinny szczególnie na siebie uważać.
   Niektóre szpitale międzynarodowe posiadają własne apteki, w których dostępne są lekarstwa importowane. Niestety, nie wszystkie zagraniczne leki można znaleźć w Chinach, a ich cena jest w większości bardzo wysoka. Doradza się zabranie wystarczających zapasów własnych leków.
   Przy wwozie lekarstw, należy zabrać ze sobą receptę. Tylko wówczas możliwy będzie wwóz leków do Chin.
   Udając się w podróż po Chinach, należy pamiętać, że nie wszyst­kie hotele są uprawnione do przyjmowania cudzo­ziem­ców. Najtańsze hotele, gościńce i noclegownie są za­zwy­czaj otwarte tylko dla Chińczyków i odmawiają przyjęcia cudzoziemców. Z tego właśnie powodu proszę upewnić się, czy posiadają Państwo potwierdzenie rezerwacji hotelowej; nie powinno się przyjeżdżać do Chin bez rezerwacji hotelu lub wiarygodnego potwierdzenia, gdzie zostaną Państwo zakwaterowani. Prosimy o szczególną uwagę w przypadku rezerwacji online mieszkań u osób, których Państwo nie znają.
   Chińska karta SIM, telefon trzyzakresowy oraz zdjęty SIM lock zapewni Państwu możliwość połączeń telefonicznych pod numerem miejscowym podczas podróży. 
   Internet jest dostępny w większości hoteli oraz kawiarni internetowych w mieście. Większość z nich jest oznaczona z zewnątrz w sposób widoczny znakiem 网吧.
   Z języków obcych najbardziej rozpowszechniony jest an­giel­ski. W hotelach i biurach podróży w większości przy­padków można się nim porozumieć. W dużych ośrodkach miejskich komunikacja również nie będzie utrudniona – szcze­gólnie z młodzieżą. Na prowincji trzeba się liczyć z trudnościami.
   Taksówki (“chu zu che” 出租车 lub “da di” 打的) łatwo rozpoznać, jest ich mnóstwo, są generalnie bezpieczne i niedrogie. Zawsze proszę mieć przy sobie wizytówkę hotelu. Znajduje się na niej adres i nazwa hotelu w j. chińskim, co pomoże kierowcy dowieźć Państwa we właściwe miejsce.
   Na lotniskach, w hotelach, na stacjach kolejowych oraz w miejscach turystycznych należy korzystać z taksówek czekających na postoju. Wszystkie taksówki mają liczniki, więc proszę uważać na osoby, które próbują negocjować cenę przed rozpoczęciem podróży.
    Zalecamy zakup „Taxi Book” – dostępnej w większości księgarni. Wystarczy pokazać kierowcy taksówki, dokąd chcą Państwo się udać, a jeżeli kierowca nie potrafi czytać, na tej samej stronie znajdziecie Państwo wersję w Pinyin (łacińska transkrypcja chińskich znaków).
   Stosunkowo nowoczesne metro (”di tie” 地铁) jest bardzo tanim i bezpiecznym sposobem poruszania się po mieście. Bilety należy zakupić przy wejściu do stacji metra.
   Wypożyczenie samochodu jest możliwe jedynie z ważnym chińskim prawem jazdy.
   Nie ma obowiązku dawania napiwków w Chinach. Jednak, jeżeli przebywają Państwo na wycieczce zorganizowanej, pilot może zasugerować wręczenie stosownych gratyfikacji przewodnikom i kierowcom.
   Zakupy w Chinach są narodowym sposobem spędzania wolnego czasu. Jednak markowe ubrania, papierosy, kosmetyki, DVD, itp. oferowane na ulicach po zniżkowych cenach są kopiami. Podrabianie towarów jest nielegalne i produkty te mogą zostać skonfiskowane przy wyjeździe. Chińskie władze celne mogą zażądać dodatkowych opłat.
   W małych sklepach i na targowiskach należy się targować. Niektóre wyprzedaże mogą wydawać się atrakcyjne, ale należy podchodzić do nich rozważnie i płacić jedynie ceny, które wydają się Państwu rozsądne. W dużych sklepach nie negocjuje się cen, ale można poprosić o zniżkę.
   Antyków, które nie posiadają czerwonej pieczątki władz chińskich nie można wywieźć z kraju.
   Niewielu Chińczyków posługuje się językami obcymi i ich użycie nie jest powszechne.
   Telefon na Policję lub MBP: Ogólny numer alarmowy 110

Galerie z: Chiny



Zgłoś błąd » Przyjazne drukowanie »

reklamy:

Komentarze

Nikt jeszcze nie skomentował.

Dodaj komentarz

Aby skomentować musisz się najpierw zalogować

Zgłoś nielegalność zdjęć lub wpisów na tej stronie »