Przewodnik turystyczny

Korea Północna, (kor. 조선민주주의인민공화국) komunistyczne państwo totalitarne w Azji Wschodniej, powstałe w północnej części Półwyspu Koreańskiego po II wojnie światowej, na terenach zajętych przez Armię Czerwoną. Oficjalnie, według konstytucji, Korea Północna jest republiką socjalistyczną. Graniczy z trzema krajami: od strony północnej z Chińską Republiką Ludową wzdłuż rzeki Yalu oraz z Rosją wzdłuż rzeki Tumen od strony południowej z Koreą Południową wzdłuż równoleżnika 38°, tworzącego strefę zwaną Koreańską Strefą Zdemilitaryzowaną. Od strony zachodniej granicę wyznacza Morze Żółte i Zatoka Koreańska a od strony wschodniej Morze Japońskie.

Liczne organizacje zajmujące się obroną praw człowieka, w tym tak znane jak Amnesty International czy Human Rights Watch, wymieniają Koreę Północną jako jeden z krajów, które nie przestrzegają praw człowieka i w których sytuacja obywateli pod tym względem jest najgorsza.

Kuchnia koreańska

Tradycje kulinarne typowe dla mieszkańców Półwyspu Koreańskiego oraz diaspory koreańskiej w różnych krajach. Podobnie jak kuchnie innych krajów Dalekiego Wschodu, opiera się głównie na ryżu i makaronie z dodatkiem towarzyszących dań zwanych banchan, sporządzonych z warzyw, mięsa oraz z soi w różnych postaciach. Za narodowe danie uznawane jest kimchi, pikantna potrawa z kiszonej kapusty lub innych warzyw, spożywana niemal codziennie. Kontrowersje budzi na Zachodzie kwestia jedzenia psów w Korei, jednak spożywanie psiego mięsa wydaje się być ograniczone do stosunkowo wąskiego grona starszych mężczyzn cierpiących na impotencję i wierzących w mity związane z ponoć leczniczymi właściwościami psiego mięsa. Typowe dania kuchni koreańskiej: Bulgogi, Jeongol, Bibimbap, Gejang, Hoe.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Istnieje obowiązek zgłoszenia przywożonej waluty. Przy wjeździe do KRL-D i przy wyjeździe cały bagaż, w tym podręczny, jest dokładnie prześwietlany i sprawdzany. Przy wjeździe należy zadeklarować posiadany sprzęt foto-wideo oraz nośniki informatyczne (ich wwóz jest jednak dozwolony). Tele­fony komórkowe oraz urządzenia GPS są odbierane do depozytu na przejściach granicznych i zwracane przy wyjeździe. Posiadanie takich urządzeń przez obcokrajowców na terytorium KRL-D jest surowo zabronione i próba ich przemytu może zakończyć się bardzo poważnymi konsekwencjami.

UBEZPIECZENIE. Polisy polskich i międzynarodowych to­wa­rzystw ubezpieczeniowych nie są uznawane przez koreańskie placówki opieki zdrowotnej (w ramach usługi bezgotówkowej). Niemniej, warto wykupić ubezpieczenie zdrowotne umożliwiające późniejszą refundację kosztów ewentualnego leczenia.

MELDUNEK. Cudzoziemcy objęci są obowiązkiem meldun­ko­wym. Po przyjeździe należy złożyć paszport w dzielnicowej ko­mendzie milicji. Zwracany jest po kilku dniach. W przypadku dłuższych pobytów, pieczęć meldunkową należy uzyskać po upływie każdego kolejnego miesiąca. Osoby zatrzymujące się w hotelu składają paszporty w recepcji.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Szczepienia nie są obowiązkowe, zaleca się jednak przyjęcie dawek przypominających niektórych szczepionek (wg wytycznych polskich władz sanitarno-epidemiologicznych). Wskazane jest szczepienie WZW A/B. Przy wjeździe do KRL-D należy wypełnić deklarację zdrowotną potwierdzającą brak symptomów chorobowych (kaszel, pod­wyż­szona temperatura itp.). Istnieje znaczne ryzyko dolegliwości gastrycznych związanych z zanieczyszczeniem wody, warzyw i owoców. Warto zabrać ze sobą dobrze wyposażoną apteczkę pierwszej pomocy, zwłaszcza środki przeciw zatruciom pokar­mowym, przeciwbólowe, oraz inne specjalistyczne w zależności od indywidualnych potrzeb. Opie­ka lekarska oferuje usługi wyłącznie na podstawowym poziomie, możliwości leczenia nie odpowiadają światowym standardom. Dotyczy to również nagłych przypadków. Skomplikowane zabiegi i operacje wymagają natychmiastowego przewiezienia do szpitala za granicę. Możliwe jest skorzystanie ze specjalnego transportu medycznego.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Międzynarodowe oraz polskie prawo jazdy nie są honorowane; należy wymienić je na koreańskie, po zapoznaniu się z miejscowymi przepisami ruchu drogowego (opłata 35 EUR, można tego dokonać w komisariacie milicji drogowej – wyłącznie w środy, czas oczekiwania na wydanie – mini­mum 2 tygodnie). Benzyna i olej napędowy dostępne są tylko w większych miastach, jakość bardzo zła, wskazane jest zaopatrzenie się przed wyjazdem poza stolicę w zapas benzyny w kanistrach. Poziom usług serwisowych jest bardzo niski – brak części zamiennych i wiedzy specjalistycznej. Oznakowanie dróg, nazwy miejscowości – wyłącznie w języku koreańskim. Mapy dla kierowców są praktycznie niedostępne na miejscowym rynku.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. W podróżowaniu po KRL-D obowiązują liczne ograniczenia. Bez uzyskania specjalnej zgody można poruszać się jedynie w pasie 20–50 km od stolicy, na wyjazd poza ten rejon należy otrzymać specjalne zezwolenie. Wiele obszarów kraju objętych jest stałym zakazem dla obcokrajowców. Na rogatkach miast, przy skrzyżowaniach i zjazdach z głównych dróg znajdują się posterunki kontrolne. Sieć dróg poza stolicą jest słabo rozwinięta, stan 90% nawierzchni – bardzo zły (w większości drogi szutrowe). Nie można samodzielnie wynajmo­wać samochodów – dostępne są jedynie taksówki lub pojazdy z kierowcą. Brak odpowiedniej kultury jazdy, rażąca niedbałość w zakresie przepisów ruchu drogowego. Charakterystyczna jest jazda środkiem jezdni, nieużywanie kierunkowskazów i lusterek, nagłe zajeżdżanie drogi, wtargnięcia pieszych. Pojazdy są często nieoświetlone (również w nocy) – w takich warunkach ryzyko wypadku komunikacyjnego jest bardzo wysokie.

BEZPIECZEŃSTWO. Nie odnotowuje się zagrożeń dla cudzo­ziemców o charakterze kryminalnym ani terrorystycznym, choć sporadycznie zdarzały się przypadki drobnych kradzieży. Zachowanie cudzoziemców jest stale monitorowane i kontrolowane; dotyczy to w szczególności kontaktów z miejscową ludnością, fotografowania obiektów i scenek ulicznych itp. Jakiekolwiek działania wykraczające poza ramy ustalone przez władze mogą narazić cudzoziemca na nieprzyjemności. Zdarzały się incydenty z udziałem polskich i innych obywateli z powodu wykonywania przez nich zdjęć określanych przez miejscowe władze jako ukazujące kraj w złym świetle. W takich przypadkach cudzoziemcy są zatrzymywani (czasami spontanicznie przez przypadkowych przechodniów), doprowadzani na posterunek policji, gdzie są przesłuchiwani, a zdjęcia kasowane (w przypadku uznania fotografii za „szpiegowskie” konsekwencją może być kara więzienia). W razie niepewności, wskazane jest zapytanie miejscowego opiekuna o możliwość zrobienia zdjęcia w danym miejscu. W przypadku udziału w zorganizowanej wycieczce należy unikać wdawania się dyskusje o charakterze polityczno-ideologicznym z przewodnikami w muzeach, jak również zadawania „trudnych” pytań. Może to zostać bardzo źle odebrane i uznane za postawę wrogą wobec istniejącego porządku.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Większość sklepów dostępna jest tylko dla Koreańczyków. Ceny za artykuły spożywcze należą do najwyższych na świecie.
•   Jest sporo restauracji na przyzwoitym poziomie. Ceny zróżnicowane w zależności od standardu, niekiedy bardzo wysokie. Kuchnia koreańska - mimo że nie oferuje tylu dań, co chińska - jest smaczniejsza dla przeciętnego Europejczyka. Należy spróbować miejscowych specjałów – Kimchi (kapusta na ostro), Kuksu (rodzaj pikantnego makaronu), Pulgogi (smażone plastry mięsa), Tubu (grillowane tofu) itp. W przypadku stołowania się w tanich lokalach należy liczyć się z za­tru­ciami pokarmowymi z powodu braku higieny w składowaniu i przetwarzaniu żywności oraz ze względu na odmienną florę bakteryjną. Ryzyko zatrucia jest małe w restaura­cjach przeznaczonych dla cudzoziemców.
•   Woda z kranu jest niezdatna do picia – należy korzystać (również do gotowania i płukania jamy ustnej) tylko z butelkowanej wody mineralnej. W restauracjach należy unikać dodawania do napojów lodu – zwykle robiony jest z nieprzegotowanej wody z kranu.
•   Należy liczyć się z tym, że ciepła woda będzie dostępna tylko w określonych godzinach wieczornych (np. między 19.00 a 20.00), może szwankować ogrzewanie lub nastąpią wyłączenia prądu. Bilety na widowiska Arirang kosztują około 100 EUR od osoby.
•   Znajomość języków obcych bardzo słaba, również w hotelach i restauracjach.
•   Na granicy zabierane są do depozytu wwożone przez obcokrajowców telefony komórkowe. Obcokrajowcy rezydujący (np. zatrudnieni) mają możliwość zakupu telefonów komórkowych sieci „Koryolink” (technologia 3G – zakup aparatu i karty SIM za około 200 EUR), która operuje w stolicy oraz na większości terytorium kraju. Z telefonów tych istnieje możliwość wykonywania połączeń międzynarodowych (około 7 EUR za minutę do Polski).
•   Telefony stacjonarne i telefaksy są dość zawodne, a opłaty za połączenia zagraniczne należą do najwyższych na świecie (1 minuta połączenia z Polską kosztuje ok. 5 EUR). Z ulicznych, publicznych aparatów telefonicznych nie można prowadzić rozmów mię­dzy­miasto­wych ani międzynarodowych – zamawia się je na poczcie międzynarodowej lub w hotelach. Nie ma ogólnie dostępnych połączeń internetowych.
•   Klimat, mimo podobnej do Polski szerokości geograficznej jest o wiele bardziej uciążliwy. Zimy są słoneczne i suche, ale bardzo mroźne i wietrzne. Latem, temperatura dochodzi do 40 st. C przy wilgotności 90%. W porze monsunu (lipiec) możliwe wielodniowe, obfite opady deszczu. Najlepszą porą na przyjazd jest kwiecień, maj oraz wrzesień.
•   Najwygodniejszą drogą podróży do Korei Północnej są połączenia lotnicze. Mniej popularnym środkiem transportu jest połączenie kolejowe PEKIN-DANDONG-PJONGJANG. Podróż trwa około 30 godzin. Przekroczenie granicy samochodem (przejście graniczne na rzece Yalu łączące chińskie miasto DANDONG z koreańskim SINUIJU) nie jest możliwe. Nie ma również możliwości przekroczenia granicy z Re­publiką Korei (Korea Południowa), która oddzielona jest od KRL-D specjalną strefą zdemilitaryzowaną (DMZ).