Przewodnik turystyczny

Nigeria, państwo w Afryce Zachodniej najludniejsze na kontynencie afrykańskim. Nazwa państwa pochodzi od rzeki Niger, a pierwszy raz pojawiła sie w artykule gazety The Times z 1897 roku. Sąsiaduje z Beninem, Nigrem, Czadem i Kamerunem. Nigeria jest położona nad Zatoką Gwinejską, gdzie znajduje się płaska i w niektórych miejscach bagnista nizina, w dużej części utworzona przez deltę Nigru. Wybrzeże typu lagunowego. Centralna część Nigerii to pagórkowate wzniesienia i płaskowyże (Joruba, Udi, Oban). Północ kraju to jałowe niziny.

Nigeria liczy około 165 mln mieszkańców (2011). Pierwszy spis przeprowadzony w latach 1952-1953, wykazał 31 mln mieszkańców. Od tego czasu liczba ta zwiększyła się ponad pięciokrotnie. Nigerię zamieszkują 434 grupy etniczne, mówiące 395 językami, charakteryzujące się odmiennymi tradycjami i odrębną kulturą, sięgającą często czasów prehistorycznych. Północ jest zamieszkana głównie przez plemiona Hausa i Fulani, na południu dominują ludy Joruba i Ibo. Zróżnicowanie etniczne i religijne ludności było i jest przyczyną wielu konfliktów wewnętrznych, w czasie których dochodzi zazwyczaj do bezwzględnych porachunków między plemionami i masakry ludności cywilnej.

Roślinność Nigerii, która układa się równoleżnikowo, zgodnie ze strefami klimatycznymi dzieli się na cztery typy: lasy namorzynowe na wybrzeżu, lasy bagienne w Delcie Nigru, lasy tropikalne w południowej części kraju i mozaikę leśno-sawannową. Dodatkowo północne krańce Nigerii, zwłaszcza w rejonie jeziora Czad są pokryte suchymi sawannami, charakterystycznymi dla strefy Sahelu. Lasy równikowe charakteryzują się wysokimi drzewami i bogactwem gatunków. W wyniku działań człowieka (rolnictwo) zasięg występowania dzikiej zwierzyny uległ zmniejszeniu. Zmniejszeniu uległa także liczba gatunków, zwłaszcza w przypadku goryli, które kiedyś zamieszkiwały lasy deszczowe w pobliżu granicy z Kamerunem. Tylko na terenach parków narodowych można spotkać wiele dziko żyjących gatunków zwierząt. Licznie występują ptaki i gady oraz małe ssaki. Takie zwierzęta jak hipopotamy, żyrafy, lwy i lamparty występują w rzadkości. Dużo jest gatunków antylop i małp, jednak dotyczy to tylko obszarów chronionych. Marginalna jest populacja słoni, które występują tylko w rezerwacie Yankari, a ich liczebność nie przekracza tysiąca. Co więcej rezerwat Yankari zawiera największą populację słoni w Afryce Zachodniej.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

BEZPIECZEŃSTWO:
•   Uwaga: Ze względu na niestabilną sytuację w rejonie delty Nigru w Nigerii (głównie stany: Delta, Bayelsa, Rivers i Akwa-Ibom) Ministerstwo Spraw Za­gra­nicznych zaleca obywatelom polskim planującym wyjazd w ten rejon wnikliwe rozważenie konieczności takiej podróży oraz warunków bezpieczeństwa, w jakich miałaby się odbywać. Gdy wyjazd jest niezbędny, usilnie zaleca się uprzedni kontakt z Ambasadą RP w Abudży oraz zachowanie szczególnej czujności i ostroż­ności podczas pobytu.
•   Zagrożenie przestępczością jest bardzo wy­so­kie. W regionie delty Nigru stałym zjawiskiem są uprowa­dzenia cudzoziemców. Na drogach częste są bandyckie napady. Znaczne niebezpieczeństwa czyhają też w dużych miastach, zwłaszcza (choć nie wyłącznie) w okolicach międzynarodowych lotnisk i w dziel­nicach portowych. Europejczyk nie prze­strze­gający zasad bezpie­czeństwa jest łatwym celem dla przestępców – biały człowiek poruszający się pieszo po ulicy wzbudza zainteresowanie.

PRZEPISY CELNE. Restrykcje celne dotyczące artykułów przy­wożonych na własny użytek nie odbiegają od powszechnie stoso­wanych standardów, niemniej nigeryjscy celnicy drobiazgowo kontrolują bagaże zarówno przyjeżdżających, jak i wyjeż­dża­jących. Obowiązuje zakaz wywozu kości słoniowej, wyrobów ze skór węży i innych gatunków chronionych. Zdarzają się problemy z wywozem pamiątek – wyrobów rękodzieła, które awansują często w oczach celników do kategorii „zabytków kultury narodowej”, na których wywóz potrzebne jest zezwolenie władz muzealnych. Wwożone dewizy należy zadeklarować przy wjeździe. Na wywóz dewiz w kwocie przekraczającej sumę wymienioną w deklaracji należy uzyskać zezwolenie Centralnego Banku Nigerii.

PRZEPISY PRAWNE. Konsekwencje naruszenia prawa w Nigerii są bardzo dotkliwe, a z uwagi na inercję systemu wymiaru spra­wiedliwości już samo podejrzenie o popełnienie przestępstwa może prowadzić do niezwykle przykrych sytuacji. Zakazane jest wyko­nywanie zdjęć obiektów wojskowych, rządowych i stra­tegicz­nych oraz na obszarach zastrzeżonych.

MELDUNEK. Cudzoziemcy objęci są obowiązkiem meldun­ko­wym. Zameldować się trzeba bezpośrednio po przybyciu do Nigerii w najbliższym urzędzie imigracyjnym.

UBEZPIECZENIE. Kontrolowane jest posiadanie ubezpieczeń oso­bo­wych i komunikacyjnych. Uznawane są polisy zagranicznych towarzystw ubezpieczeniowych, w tym również polskich.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Przy wjeździe wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze. Występuje tu znaczne zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne, głównie malarią, cho­le­rą, tyfusem, żółtą febrą, wirusowym zapaleniem opon mózgo­wych, AIDS i wieloma chorobami tropikalnymi, jednak stopień ryzyka może być bardzo różny, zależnie od miejsca pobytu i warunków higienicznych, w jakich się przebywa. Dostęp do opieki lekarskiej na poziomie zbliżonym do euro­pejskiego jest możliwy praktycznie tylko w dużych miastach. Zakres usług medycznych jest ograniczony, a poważniejsze zabie­gi, zwłaszcza wymagające specjalistycznej aparatury, trze­ba wykonywać w Europie.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Należy mieć krajowe oraz międzynarodowe prawo jazdy. Prowadzenie samochodu w dużych miastach, zwłaszcza w Lagos, z uwagi na wielkie natężenie ruchu i jego chaotyczność, wymaga sporego doświadczenia.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Poza zaleceniem zachowania ostrożności, wynikającym z zagrożenia przestępczością, nie ma ograniczeń w podróżowaniu po kraju. Głównym środkiem ko­mu­nikacji miejskiej pozostają motocykle, tzw. okady (z wyjątkiem Abudży, gdzie są one zakazane – jest natomiast w tym mieście sieć autobusowa). Taksówki to w większości samochody pry­watne, pomalowane na charakterystyczny kolor (m.in. w Abudży – zielony, w Lagos – żółty). Cena za kurs w mieście wahają się od 200 do 400 NGN, chociaż taksówkarze rozpo­czynają targowanie się nawet od 1000 NGN. Oprócz tego działają prywatne minibusy, którymi można przemieszczać się w obrębie miasta za niewielką opłatą, są one wszakże zawsze bardzo zatłoczone. Komunikacja autobusowa między dużymi miastami jest dobrze rozwinięta, jakkolwiek standard usług oferowanych przez różne firmy bywa różny. Także stan dróg jest bardzo zróżnicowany. Do wszystkich średniej wielkości miejsco­wości doprowadzone są drogi asfaltowe. Rozbudowywana jest sieć autostrad – niedawno zbudowane, są w stosunkowo dobrym stanie, aczkolwiek sieć ta nie jest jeszcze kompletna. Autostrady są bezpłatne. Lagos ma połączenia lotnicze z większymi portami lotniczymi Europy oraz z ważniejszymi miastami Afryki. Abudża ma połączenia bez­pośrednie z Frankfurtem, Londynem i Amster­damem. Ponadto Abudża, Port Harcourt, Kano i wiele innych miast mają regularne krajowe połączenia lotnicze. Prywatne linie lotnicze (Virgin Nige­ria, Arik, Aero Contractor) oferują usługi na dobrym poziomie.

RELIGIA, OBYCZAJE. W 12 stanach północnej Nigerii obo­wiązu­je prawo islamskie. Zakazuje ono m.in. spożywania alkoholu i posiadania publikacji o charakterze antyreligijnym, natomiast nakazuje odpowiednie zachowanie w miejscach publicznych i no­sze­nie odpowiedniego ubioru. Zdarza się, że w okresie rama­danu oczekuje się również od cudzoziemców przestrzegania postu w miejscach publicznych.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Od 1999 r. Nigeria przechodzi okres demokratyzacji systemu politycznego i liberalizacji gospodarki. W 2007 r. odbyły się trzecie od czasu wprowadzenia rządów cywilnych wybory powszechne. Pozytywne przemiany stopniowo ogarniają kolej­ne sfery życia. Poprawa warunków ważnych z punktu widzenia cudzoziemców przyjeżdżających do Nigerii nie następuje w bardzo szybkim tempie, jednak jest widoczna.
•   Baza turystyczna jest w Nigerii mniej niż skromna. Hotele zapewniające wysoki standard (przy jeszcze wyższych cenach) znajdują się jedynie w dużych miastach.
•   W większych miastach są sklepy z artykułami potrzebnymi Europejczykom, restauracje, hotele. Ceny w sklepach i hotelach są zwykle znacznie wyższe od europejskich. Ceny na bazarach i u ulicznych przekupniów są zazwyczaj niższe, ale asortyment jest dość ubogi, a jakość towarów mierna. Targowanie się jest niemal obowiązkowe, a pierwsza cena proponowana przez sprzedawcę cudzoziemcowi jest wielokrotnością tej, za którą spodziewa się on rzeczywiście sprzedać towar.
•   Ludność generalnie nie jest niechętna fotografowaniu, należy jednak zawsze się upewnić, czy można zrobić zdjęcie.
•   W Nigerii korupcja jest nadal bardzo rozpowszechniona, mimo podejmowanych wysiłków, aby opanować to zjawisko. Bywa, że przedstawiciele władz (lub udający ich naciągacze) wma­wia­ją cudzoziemcom, którzy nie znają obowiązujących uregu­lo­wań, że muszą spełnić rozmaite warunki albo mieć dodat­ko­we dokumenty – zazwyczaj jest to próba wyłudzenia łapówki.
•   Rozpowszechnione jest wyłudzanie pieniędzy przez Internet. Zarówno instytucje, jak też prywatne osoby, których adresy dostały się w niepożądane ręce, masowo otrzymują e-maile z ofertami szybkiego wzbogacenia się pod warunkiem wpłacenia „niewielkich” kwot (zazwyczaj sum sięgających co najmniej kilkuset USD) – zaleca się ignorowanie takich „ofert”. Częste są także próby wyłudzenia różnych towarów za po­średnictwem aukcji internetowych. W przypadku wątpliwości, czy korespondencja elektroniczna i proponowane w niej transakcje czy propozycje biznesowe są wiarygodne zaleca się kontakt z Ambasadą w Abudży.