Przewodnik turystyczny

Indonezja, państwo wyspiarskie położone w Azji Południowo-Wschodniej. Kraj leży na około 17 500 wyspach (w tym około 6 000 zamieszkanych). Należą one do Archipelagu Malajskiego. Wyspy Indonezji rozciągają się na długości ponad 5 tys. km wzdłuż równika i na długości 1750 km z południa na północ. Ich brzegi opływają Ocean Spokojny i Indyjski. Na wyspach znajdują się liczne wulkany. Indonezja jest często nękana przez trzęsienia ziemi i tsunami. Najwyższym szczytem jest Puncak Jaya - wysokość 4884 m. Graniczy z Papuą-Nową Gwineą na Nowej Gwinei, Malezją na Borneo i Timorem Wschodnim na Timorze. Państwo to jest największym krajem o największej liczbie wyznawców islamu, żyje tam około 180 mln muzułmanów.

Ekosystemy mają postać wilgotnych, wiecznie zielonych lasów równikowych, które należą do największych kompleksów leśnych, obok Amazonii i Kotliny Kongo. Lasy te charakteryzują się największą na świecie różnorodnością gatunków roślin (ponad 35 tysięcy gatunków, w tym wiele gatunków drzew, paproci drzewiastych, lian i epifitów). Na wschodniej Jawie i Małych Wyspach Sundajskich przechodzą one w lasy zwrotnikowe (z drzewem tekowym) zrzucające liście w krótkiej porze suchej; w warstwie krzewów częste są bambusy. Na podmokłych nizinach rosną nieco uboższe lasy bagienne. Większość obszaru Indonezji należy do Regionu Sundajskiego Krainy Orientalnej, którego fauna jest bardzo bogata. Żyje tu słoń indyjski, zagrożony wyginięciem nosorożec jawajski, bawoły - banteng i najmniejszy z bawołów anoa. Poza tymi gatunkami w Indonezji żyją drapieżniki takie jak tygrys, pantera mglista i niedźwiedź malajski. Ponadto w Indonezji żyje dziki pies - cyjon. Z rodziny świniowatych najbardziej oryginalnym przedstawicielem jest babirussa. Licznie reprezentowane są ssaki naczelne. W kraju występuje bardzo nieliczny orangutan, oraz gibony i makaki. Wśród ptaków żyją gatunki bardzo ozdobne: dzikie kury, bezszpon, argus malajski. Z gadów m.in.: pytony, kobry, warany, mała jaszczurka — smok latający, a z płazów — żaby latające (Rhacophorus). Duże gatunki zwierząt są rozmieszczone lokalnie, na przykład lampart występuje tylko na Jawie, tapir tylko na Sumatrze, liściożerna małpa — nosacz tylko na Borneo. Na mniejszych wyspach żyją liczne endemity: na Celebesie dwa karłowate bawoły anoa — górskie (Bubalus quarlesi) i nizinne (Bubalus depressicornis), dwa gatunki wyraków; na wyspie Flores i pobliskim małym archipelagu największa żyjąca jaszczurka — waran z Komodo. Wschodni kraniec Indonezji wchodzi w skład Krainy Australijskiej i pojawiają się tam zwierzęta typowe dla tego obszaru jak na przykład należący do torbaczy drzewiak ciemny.

Kuchnia indonezyjska

Ogólne określenie różnych tradycji kulinarnych spotykanych w Indonezji, wykazujących znaczne zróżnicowanie regionalne, a także wpływy kuchni arabskiej, indyjskiej i chińskiej. Kuchnie indonezyjskie, słynące z bogactwa aromatycznych miejscowych przypraw, opierają się głównie na ryżu, z dodatkiem mięsa, ryb i owoców morza. Do sporządzanie potraw wykorzystuje się także niektóre odmiany mango i bananów, a także mleko kokosowe i pastę z orzechów ziemnych. Do jedzenia używa się najczęściej kombinacji łyżki (trzymanej w prawej ręce) i widelca (w lewej). Najbardziej popularne potrawy indonezyjskie znane są również w Singapurze i Malezji. Typowe dania kuchni indonezyjskiej: nasi goreng, soto, satay, gado-gado, otak-otak. Więcej tutaj.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Nie ma ograniczeń co do wwozu lub wywozu obcych środków płatniczych. Limit wwozu i wywozu dotyczy tylko miejscowej waluty i wynosi 5 mln IDR. Nie wolno wwozić, wywozić ani posiadać narkotyków – grożą za to surowe kary, łącznie z karą śmierci. Obowiązują ograniczenia i zakazy wywozu rzadkich gatunków lokalnej fauny i flory. Wątpliwości służb celnych może wzbudzić większa ilość lekarstw, jeśli nie mają one nazw międzynarodowych.

UBEZPIECZENIE. We własnym interesie, przed rozpoczęciem podróży, każdy turysta powinien się ubezpieczyć ze względu na wysokie koszty usług medycznych w prywatnych szpitalach i klinikach. Niektóre polskie agencje ubezpieczeniowe wydają polisę, która w razie choroby obejmuje jedynie pokrywanie rachunków za usługi medyczne po powrocie do kraju, tymczasem indonezyjskie placówki medyczne wymagają natychmiastowego pokrycia kosztów leczenia. Stanowczo zaleca się dokonywanie ubezpieczeń w firmach, które mają własnych wiarygodnych przedstawicieli na terenie Indonezji i na bieżąco opłacają świadczone usługi medyczne.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. W Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień. Do zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych należą: pasożyty układu trawiennego, dur brzuszny, biegunka,), żółtaczka typu A i B. Należy pamiętać, że woda w kranie nie jest zdatna do konsumpcji. Zalecane jest picie wody butelkowanej lub przegotowanej, unikanie w napojach kostek lodu oraz surowych i niedogotowanych potraw. U dzieci nadal poważny problem stanowi polio i odra. W większości prowincji istnieje zagrożenie wścieklizną u psów (szczególnie na Bali). Poza dużymi skupiskami ludzkimi występuje zagrożenie malarią (niskie ryzyko na Jawie i Bali) oraz w dużych miastach - gorączką krwotoczną denga (liczba zachorowań wzrasta szczególnie w okresie pory deszczowej od października do kwietnia, nie ma skutecznego środka zabezpieczającego przed zakażeniem). W przypadku podróży poza Jawę i Bali miejscowe władze zalecają profilaktyczne przyjmowanie lekarstw antymalarycznych oraz zwracanie uwagi na dobre zabezpieczenia przeciw komarom. Szczególną uwagę należy zwrócić na pojawianie się wśród drobiu i ludzi ognisk ptasiej grypy wywołanych szczepem wirusa grypy H5N1. Przed wyjazdem do Indonezji warto zaszczepić się przeciw zwykłej grypie, co znacznie skraca czas zdiagnozowania ptasiej grypy. Należy unikać kontaktu z drobiem i dzikimi ptakami, a także miejsc, gdzie może być obecny drób zakażony wirusem H5N1 takich jak targowiska, fermy, zakłady przetwórstwa drobiu. Wirus jest wrażliwy na wszytki rodzaje detergentów, jak i temperaturę powyżej 70 st. C. Należy szczególnie dbać o czystość rąk. Zagrożenie wirusem H1N1 nie stanowi dużego zagrożenia w Indonezji.

Opieka medyczna, zarówno państwowa, jak i prywatna, jest płatna. Poziom usług, zwłaszcza w szpitalach państwowych, jest niezadowalający; znacznie lepszy jest w klinikach prywatnych. Niezbędne jest wykupienie kompleksowego ubezpieczenia od kosztów leczenia przed rozpoczęciem podróży do Indonezji.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Obowiązuje ruch lewostronny.  Międzynarodowe prawo jazdy jest w Indonezji uznawane. Poza stołeczną Dżakartą należy unikać podróżowania samochodem w nocy. Samochód można wypożyczyć w pry­watnych wypożyczalniach na dowolny okres; orientacyjna cena wynosi ok. 30–40 USD dziennie. Zdecydowanie bezpieczniejsze jest korzystanie z samochodu z wy­najętym miejscowym kierowcą. Wszelkich płatności należy dokonywać w walucie miejscowej.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Szlaki komunikacyjne są bardzo zatłoczone i niebezpieczne. Ruch na drogach jest chao­tyczny, czasami wręcz niebezpieczny (kierowcy nie przestrzegają zasad ruchu drogowego). Zgodnie z przepisami indonezyjskimi cały czas należy mieć ze sobą dokument potwierdzający tożsamość (paszport)

BEZPIECZEŃSTWO:
•   Przed podróżą należy zawsze wykonać kserokopię paszportu, biletów lotniczych i wiz. Zagrożenie przestępczością pospolitą w sto­licy kraju nie jest zbyt duże. Gorzej wygląda sytuacja na pro­wincji (kradzieże i rozboje). Należy pamiętać o szczególnej ostrożności przy poruszaniu się autobusami i autokarami. Hazard jest zabroniony a turyści często padają ofiarami gangów (szczególnie na Bali), oferujących nielegalne zakłady. W prowincji Aceh wprowadzono pewne elementy prawa szariackiego (islamskiego) dlatego przed udaniem się do tej prowincji należy dokładnie sprawdzić obowiązujące regulacje. W kilku prowincjach (szczególnie na Sumatrze) notowano przypadki agresji o podłożu seksualnym skierowanej do kobiet (w tym również Polek). W miarę możliwości należy unikać samotnego podróżowania oraz unikać podróży w nocy.
•   Przy podróżowaniu do Papui Zachodniej nadal obowiązuje specjalne zezwolenie (surat jalan), które można uzyskać w kwaterze głównej policji w Dżakarcie lub regionalnych oddziałach policji w Manokwari, Nabire, Biak lub Jayapurze (Papua Zachodnia). Uzyskanie zezwolenia może potrwać kilka dni. Po przybyciu do prowincji  należy zgłosić się na najbliższym posterunku policji. Przepisom tym nie podlegają dziennikarze, którzy uzyskali zezwolenie wydane przez MSZ Indonezji.
•   Po zamachu bombowym na Bali w 2002 r., w pobliżu hotelu Marriott w Dżakarcie w 2003 r. oraz kolejnym pod Ambasadą Australii w 2004 r. podjęto działania mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa turystów zagranicznych przebywających w Indonezji. Mimo to wciąż istnieje poważne zagrożenie terroryzmem, na co wskazuje drugi atak na wyspie Bali w 2005 r. W lipcu 2009 r. ponownie doszło do zamachów w Dżakarcie w hotelach Marriott oraz Ritz-Carlton.
•   Indonezja leży w obszarze szczególnie narażonym na trzęsienia ziemi, które występują na całym obszarze kraju (rzadkie są tylko na Borneo i płd-zach. Celebesie). Zachodnie wybrzeża Sumatry i południowe wybrzeża Jawy były w ostatnich latach dotknięte tsunami, które spowodowały wiele ofiar. W porze deszczowej (listopad – kwiecień) zdarzają się gwałtowne powodzie oraz osunięcia ziemi.

PRZYDATNE INFORMACJE:
•   Z uwagi na dominujący w Indonezji islam, oprócz takich wysp jak Bali, Sulawesi Północne (d. Celebes), Papua Zachodnia i Małe Wyspy Sundajskie, niewskazane jest noszenie skąpych ubrań w dużych skupiskach miejskich, a szczególnie podczas zwiedzania świątyń i miejsc kultu. Wchodząc do meczetów, należy pamiętać o zdejmowaniu butów, natomiast kobiety po­win­ny okryć głowy chustą. Na wyspie Bali podczas zwiedzania świątyń buddyjskich i hinduistycznych należy nałożyć sarong; udostępniany jest na miejscu, najczęściej bezpłatnie.
•   Korzystając z taksówek, należy zwrócić uwagę, czy taksówkarz włączył taksometr, i w żadnym razie nie godzić się na przejazd na podstawie tzw. umowy.
•   Na terenie całej Indonezji, a w szczególności na prowincji, nie należy spożywać posiłków w tanich restauracjach bądź małych przydrożnych straganach. Grozi to poważnymi konsek­wencja­mi zdrowotnymi. Bezpieczniejsze są na ogół większe restaura­cje o odpowiednim standardzie oraz restauracje hotelowe. Ceny usług hotelowych oraz restauracyjnych są znacznie niż­sze od polskich, a serwis jest na dobrym poziomie.