O Łotyszce, co nie chciała Polaka albo Zamek w Turaidzie

Już bajeczne jest samo otoczenie – meandrująca leniwie, 80 metrów poniżej zamczyska rzeka Gauja. I łotewskie, nieprzebyte knieje, które pozwalają na grę wyobraźni – wydaje się, że zza stuletnich drzew zaraz wynurzą się odziani w zbroje wojowie.  Na przykład ci, którzy bronili twierdzy przed Szwedami podczas Potopu. Bezskutecznie, bo w bitwie na pobliskim polu noszącym wtedy nazwę, nomen omen, Rzeźników, bitni Szwedzi wybili w pień załogę Turaidy, nie szczędząc ich rodzin.

Ocalała tylko malutka dziewczynka, którą pośród poległych znalazł stary, zamkowy skryba – jak mówi legenda, dziewczynkę trzymała w objęciach nie żywa już, bardzo piękna dama, a tuż obok niej, spoczywał w kałuży krwi zabity szlachcic. Wiekowy, samotny dotąd człowiek przygarnął dziecko, które wyrosło na piękną kobietę. Pewnego dnia spotkała ona Victora Heila, rzemieślnika i młodzi zapałali do siebie gorącym uczuciem.


Zamek w Turaidzie, fot. Anna Kłossowska

Niestety w tym samym czasie w Turaidzie pojawiło się dwóch Polaków- dezerterów z wojska, a jeden z nich, urzeczony urodą Majowej Róży – bo takie imię nadał jej przybrany ojciec, postanowił zdobyć kobietę za wszelką cenę. Ta, nie chcąc mu ulec, oszukała Polaka mówiąc, że chusteczka jaką dostała w prezencie od narzeczonego czyni ją nietykalną, więc może przebić ją mieczem. Przesądny Polak tak też uczynił i zabił dziewczynę, a o jej morderstwo początkowo oskarżono Heila, którego zamknięto w celi na zamku w Turaidzie. Potem jednak sprawa się wyjaśniła i morderca poniósł zasłużoną karę.

Zobacz także:  Najbardziej bajkowy zamek na świecie - Neuschwanstein

Jakkolwiek legenda związana z łotewską twierdzą w nienajlepszym świetle stawia naszych rodaków, dziś nie ma już śladu po ewentualnych resentymentach, choć opowieść o Majowej Róży w rzeczywistości jest znacznie mniej bajeczna niż analogiczna legenda o Wandzie, co nie chciała Niemca. Stoi natomiast zamek, rewelacyjnie odrestaurowany i rzeczywiście wart obejrzenia.