Przewodnik turystyczny

Niemcy, państwo federacyjne położone w Europie, będące członkiem Unii Europejskiej (UE), Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE), G8, ONZ oraz NATO. Leżą między Morzem Północnym i Morzem Bałtyckim na północy, Alpami na południu, rzeką Ren na zachodzie i Odrą na wschodzie. Graniczą na północy z Danią, na wschodzie z Polską, na południowym wschodzie z Czechami, na południu z Austrią i Szwajcarią, a na zachodzie z Francją, Luksemburgiem, Belgią i Holandią. Państwo niemieckie jest federacją złożoną z 16 krajów związkowych (Landów). Zajmują drugie miejsce w Europie, po europejskiej części Rosji, pod względem liczby ludności oraz siódme miejsce pod względem powierzchni. Kraj ten charakteryzuje się urozmaiconym krajobrazem, od nizin leżących na północy, po wysokie góry ciągnące się na samym południu. W Niemczech panuje stosunkowo łagodny i wilgotny klimat umiarkowany, a sieć rzeczna kraju jest gęsta. Niemcy pomimo znacznego uprzemysłowienia posiadają duży udział powierzchni leśnej.

Kuchnia niemiecka

Wbrew obiegowym opiniom jest bogata w różnorodność potraw i dań. To bogactwo tradycji wykracza poza uznane stereotypy dotyczące konsumpcji piwa, podawanego z wieprzowiną, kapustą i ziemniakami. Lokalne praktyki kulinarne, i wielość składników wzbogacone doświadczeniami sąsiadów wpływają na współczesny obraz kuchni niemieckich. W kuchni niemieckiej można spotkać wpływy włoskie, greckie, hiszpańskie, tureckie, polskie, czeskie i słowackie oraz dalekowschodnie. Istnieje w Niemczech, wiele potraw regionalnych, z których niektóre stały się symbolami całego kraju. Zwyczaje kulinarne różnią się od siebie w zależności od regionu. Na zachodzie, w Schwarzwaldzie i Badenii-Wirtembergii skupiają się wpływy sąsiadów: Szwajcarii, Francji. W tamtejszej kuchni dużą rolę odgrywają warzywa. Na południu jada się o wiele tłuściej, czego przykład stanowi Bawaria. Do narodowych potraw niemieckich zaliczamy: zupę z węgorza na rosole wołowym, i golonkę z kapustą lub grochem puree. Więcej tutaj.

Pełny opis tutaj.

---

Dane w oparciu o MSZ:

PRZEPISY CELNE. Kontrola celna (a także kontrola Policji Federalnej, dawniej Straży Granicznej)  może być prowadzona na całym terytorium RFN. Zaleca się posiadanie dowodów zakupu na przedmioty wywożone z Niemiec. Sprzęt strzelecki typu Paintball jest traktowany w Niemczech jak broń. Przywóz do Niemiec lub tranzyt przez Niemcy tego sprzętu jest możliwy bez zezwolenia, jeżeli jest on oznakowany literą F. Jeśli nie ma takiego oznaczenia, władze niemieckie żądają okazania pozwolenia na broń lub Europejskiej Karty Broni Palnej oraz udokumentowania celu podróży z bronią.

MELDUNEK. Osoby przybywające do RFN (na okres do 90 dni lub dłuższy) podlegają obowiązkowi meldunkowemu. Należy go dopełnić najpóźniej w ciągu 7 lub 14 dni (w zależności od przepisów obowiązujących w danym kraju związkowym) od wjazdu w urzę­dzie meldunkowym właściwym dla miejsca pobytu (urzędy meldunkowe mieszczą się zazwyczaj w urzędzie miasta lub gminy, tzw. Einwohnermeldeamt; w większych miastach – Bürgeramt) i odebrać potwierdzenie zameldowania. Zameldo­wanie w hotelu, schronisku, na kempingu itp. dokonywane jest przez ich administrację. 

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Nie występują tu szczególne zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne i nie są wymagane szcze­pienia. Osoby opłacające składki na ubezpieczenie zdrowotne w NFZ w Polsce mają prawo do opieki medycznej w Niemczech w ramach tego ubezpieczenia. Niezbędnym dokumentem jest Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ), wydawana  przez oddziały NFZ. Na podstawie EKUZ przysługują świadczenia zdrowotne w zakresie koniecznym, tj. w razie nagłych dolegliwości, choroby czy wypadku. Lekarz udzielający pomocy ustala, czy dane świadczenie jest konieczne, biorąc pod uwagę jego charakter oraz przewidywany okres pobytu ubezpieczonego w Niemczech. Kartę okazuje się bezpośrednio w placówce służby zdrowia.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW:
•   Prawo jazdy wydane przez polskie władze uprawnia do prowadzenia pojazdu w Niemczech. Na pojeździe zarejestrowanym w Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być używany w ruchu międzynarodowym, umieszcza się z tyłu na nadwoziu znak z literami „PL”. Nie jest to jednak konieczne, jeżeli znak „PL” widnieje na tablicy rejes­tracyjnej.
•   Obywatele polscy podróżujący samochodem obowiązani są mieć ważny dowód krajowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej na samochód (i dodatkowo na przyczepę, jeśli podróżują z przyczepą). Chociaż po 1 maja 2004 r. zielona karta nie jest obowiązkowa, z przyczyn praktycznych zaleca się posiadanie jej w czasie podróży – stanowi ona znane za granicą potwierdzenie ubezpieczenia OC. Polisy polskich towarzystw ubezpiecze­nio­wych w zakresie ubezpieczeń komunikacyjnych są uznawane bez ograniczeń. Z uwagi na ograniczone możliwości samodziel­nych napraw pojazdu (jest to niedozwolone np. na autostradach) oraz stosunkowo wysokie koszty usług w specjalistycznych war­sztatach zaleca się wykupienie ubezpieczenia Assistance obowiązującego za granicą.
•   Przejazd autostradami w Niemczech jest dla samochodów oso­bo­wych bezpłatny. Przekroczenie dozwolonej prędkości karane jest mandatem, a w bardziej drastycznych przypadkach także zatrzymaniem prawa jazdy.
•   Uwaga: W niektórych niemieckich miastach zostały wprowadzone „tzw. zielone strefy”. Prawo wjazdu do zielonych stref, obejmujących obszary centrów miast i oznaczonych znakami drogowymi z napisem Umweltzone, mają jedynie samochody osobowe i ciężarowe oznaczone specjalną czerwoną, żółtą lub zieloną plakietką z wpi­sanym numerem rejestracyjnym pojazdu (od 01.01.2010 r. w Berlinie i Hanowerze tylko pojazdy oznaczone zieloną plakietką). Rodzaj przyznawanej plakietki zależny jest od normy emisji spalin spełnianej przez te pojazdy. Plakietki można nabyć w urzędach komunikacji, na stacjach diagnostycznych oraz w autoryzowanych warsztatach na terenie Niemiec. Kierowcy przekraczający granicę zielonej strefy bez wymaganej plakietki lub specjalnego zezwolenia muszą liczyć się z mandatem w wysokości 40 EURO i jednym punktem karnym. 
•   Z uwagi na bardzo duże natężenie ruchu pojazdów w strefach miejskich z reguły występują tam trudności z parkowaniem. Zale­ca się zwrócenie szczególnej uwagi na ograniczenia dotyczące parkowania samochodów oraz na sposób ich parkowania na ulicach w wyznaczonych miejscach (pojazd musi być zapar­kowany zgodnie z kierunkiem ruchu i nie może blokować ścieżek rowerowych). W miastach kierowca powinien zwracać szczególną uwagę na pieszych i rowerzystów, którzy na przejściach i ścieżkach rowe­ro­wych korzystają z bezwzględnego pierwszeństwa. W przypadku kolizji z rowerzystą lub pieszym kierowca samochodu musi liczyć się ze szczegółowym postępowaniem wyjaśniającym, nawet jeśli nie było poważnych następstw zdarzenia.
•   Zalecane jest posiadanie kamizelek odblaskowych przez pry­watnych użytkowników pojazdów i zakładanie ich szczególnie podczas opuszczania samochodów unieruchomionych z powodu awarii lub wypadku na autostradach i drogach szybkiego ruchu. Zawodowi kierowcy mają obowiązek posiadania i używania kamizelek odblaskowych.
•   Po zatankowaniu paliwa nie należy uruchamiać pojazdu przed dokonaniem opłaty.
•   Uwaga na autostopowiczów! Zabranie przygodnego pasażera, zarówno obywatela UE, jak i spoza UE, może spowodować poważne konsekwencje dla kierowcy (właściciela) samochodu, a nawet współpasażerów, jeżeli w czasie kontroli w strefie przygranicznej lub innej kontroli okaże się, że osoba ta ma przy sobie niedozwoloną ilość towarów akcyzowych lub środki odurzające. Należy pamiętać, że sam przewóz pasażerów – np. obywateli spoza krajów UE i Europejskiego Obszaru Gospo­darczego – przebywających nielegalnie w Niemczech jest trakto­wany jako przestępstwo. W takich przypadkach kierującemu pojazdem i innym pasażerom mogą grozić sankcje w postaci zatrzymania, postępowania karnego i ewentualnego orzeczenia konfiskaty pojazdu.
•   Prawo niemieckie zawiera precyzyjnie określony katalog wykroczeń drogowych i wysokości kar za każde z nich (tzw. Bußgeldkatalog, http://bussgeldkataloge.de). W związku z tym podejmowanie przez kierowcę dyskusji z policją na temat wysokości mandatu nałożonego za wykroczenie jest bezcelowe i zwykle tylko pogarsza sytuację. Odmowa zapłacenia mandatu na miejscu wiąże się zawsze ze skierowaniem sprawy na drogę sądową (lub postępowaniem karno-nakazowym), a także – z reguły – z zatrzymaniem posiadanych przez kierowcę pieniędzy na poczet ewentualnej kary i kosztów postępowania.
•   Niemiecka policja rygorystycznie kontroluje stan techniczny pojazdów. Jeżeli stwierdzi poważne usterki, może zatrzymać dowód rejestracyjny i nałożyć wysoką karę pieniężną (rzędu kilkuset euro), obciążyć kierowcę kosztami odholowania pojazdu do warsztatu i innymi opłatami administracyjnymi, wraz z kosztami pracy służb publicznych przy usuwaniu szkód w śro­dowisku naturalnym, powstałych np. wskutek wycieku płynów z pojazdu. Podobne konsekwencje mogą spotkać kierowcę, który samodzielnie naprawia samochód w miejscu niedozwolonym.
•   W Niemczech nie ma przepisu prawnego, który bezpośrednio nakazywałby używanie opon zimowych. Jednakże niemieckie przepisy nakazują dostosowanie wyposażenia pojazdu do warun­ków pogodowych. Oznacza to m.in., że w zimowych warun­kach pogodowych należy stosować odpowiednie ogumienie oraz niezamarzający płyn do szyb. Jeżeli policja podczas kontroli drogowej uzna, że ze względu na warunki panujące na drodze letnie opony nie gwarantują bezpieczeństwa ruchu, może ukarać kierowcę mandatem. Kwestię tę analogicznie traktują towarzystwa ubezpieczeniowe podczas likwidacji szkód.

BEZPIECZEŃSTWO. Nie ma szczególnego zagrożenia prze­stępczością pospolitą. W miejscach gromadzenia się wielu osób (stadiony, dworce, lotniska, imprezy masowe, duże sklepy), gdzie mogą działać złodzieje kieszonkowi, należy zachować większą ostrożność. Ofiary przestępstwa powinny zgłosić się na policję lub wezwać ją telefonicznie (tel. 110 lub 112). Należy zadbać o sporządzenie protokołu zdarzenia i poprosić o jego kopię. W razie wypadku lub konieczności uzyskania pomocy lekarskiej należy wezwać pierwszą pomoc medyczną (tel. 112).